Van gewone jongen tot televisierechter
‘De vrede afzoenen hoeft niet. Een wapenstilstand volstaat.’
Burenruzies, overhangende bomen, loslopende katten, het recht van overpad… Er is geen ruzie zo triviaal of mr. Frank Visser heeft de strijdende partijen voor ogen gehad. Maar zoals zijn hoogleraar privaatrecht ooit verwoordde: Het enige wat belangrijk is, is wat de Hoge Raad ervan vindt, de rest is appelepap. Een handleiding voor het leven die mr. Visser als televisierechter altijd is blijven hanteren. En hij heeft wat zaken voorbij zien gaan! In zijn autobiografie kijkt hij terug op zijn hele leven. Niet omdat hij ermee uitscheidt, maar omdat hij zeventig is geworden, een leeftijd om terug te kijken.
Frank Visser verhaalt over zijn jeugd en de jaren die volgen. Hij start typerend voor die tijd. Het was 1957, hij was zes jaar oud. Hij liep met zijn zusje Monique naar huis, vader lag in het ziekenhuis. De werkster opende de deur. ‘Jullie vader is dood,’ zei ze. Mijn zusje begon te huilen. Ik niet. Het rook heel sterk naar zuurkool. Die middag moesten we weer gewoon naar school. De werkster bracht ons weg en vertelde de juf het nieuws. Die keek mij even aan en zei: ‘Ga maar gauw op je plaats zitten.’ Dat was het. De nuchtere jaren vijftig. Toen de kleine Frank bij de overburen de gevolgen van vaders overlijden besprak, zei hij: Gelukkig heeft mijn oudste broer Hans net zijn rijbewijs gehaald. Anders waren we helemaal de pineut geweest. En daarna ging het leven weer verder, ze waren armer dat wel, maar ze redden het. En zo verhaalt de jongen verder. Hij gaat naar school, zijn moeder runt een café, ze verhuizen, hij doet toelatingsexamen voor de hbs en zakt, het jaar erop lukt het wel. De gemeente verstrekte hem gratis schoolboeken. Frank wordt met vallen en opstaan groot en gaat in 1973 rechten studeren. In die tijd ontmoet hij Margot, het meisje dat zijn vrouw wordt. Ze krijgen samen twee dochters.
Auteur
Frank Visser (1951) studeerde rechten. Hij schreef als eerste boek De verdachte zakenman. Hij was officier van Justitie en kantonrechter en niet te vergeten, sinds ruim 25 jaar, televisierechter en schrijver. Na De rijdende rechter stapte hij in 2015 van de KRO-NCRV over naar de commerciële zender SBS 6. Daar maakte hij verschillende variaties op de rechter-programma’s. Hij blijft dit doen, aldus Visser, zolang de omroep hem wil houden.
Wie een leven van zeventig jaar beschrijft moet ontzettend veel overslaan. Maar aangezien ‘wij’ en ‘iedereen’ hem kent als De Rijdende Rechter maken wij ook even die sprong. In 1995 werd hij benaderd door twee ‘heren van de televisie’. Ze hadden hem al eens bij Sonja Barend gezien toen hij kwam praten over zijn boek en kennelijk was hij tv-geniek en kon hij goed over rechtspraak praten. Visser werkte als kantonrechter in die tijd. Hij bedacht een format en een naam voor het programma en iedereen was verheugd. Zo zouden ze het gaan doen. Het was heel even wennen, want de eerste zaak werd nooit uitgezonden: televisiefiguur ben je niet vanzelf, maar hij leerde al doende snel. De rest is de geschiedenis die wij steeds op de beeldbuis zagen. Toen mr. Frank Visser de een-miljoen kijkers haalde ontving hij thuis een bos bloemen.
Dit boek staat vol anekdotes. Maar het is bepaald niet zo dat Visser van de ene grap in de volgende stapt alsof zijn leven één groot feest is. Hij is heel openhartig over het leed dat zijn vrouw Margot, hem en hun beide dochters trof, toen bij Margot de ziekte van Alzheimer werd geconstateerd. Margot bleef thuis tot zij aan het zwerven sloeg. Toen werd zijn liefste opgenomen.
Een warmhartig, warmbloedig, sympathiek en boeiend boek. Heerlijk om te lezen. Ik had graag veel meer situaties uit Vissers praktijk als voorbeeld willen vermelden.
Koop het boek en lees het zelf. U zult er heerlijk in weg kunnen duiken.
Frank Visser – Met vallen en opstaan. ISBN 9-789-463-82270-1, 269 pagina’s. € 21,99. Amsterdam: Uitgeverij Balans 2023.