Kostschool in rep en roer
Merkwaardige postulante.
Men neme een afgelegen eeuwenoud klooster, omgevormd tot dure kostschool voor elders van school geschopte meisjes, een moeder-overste/directrice die niets van mannen wil weten, maar graag blote meisjes bekijkt en, als ze de kans krijgt, bevoelt, een merkwaardige postulante die ook niet vies is van jonge meisjes en een dito pastoor. En, nadat een meisje dood wordt gevonden en anderen zo maar verdwijnen, een merkwaardige rechercheur die, tegengewerkt door de directrice deze wantoestanden moet oplossen.
Een kolfje naar de hand van de schrijver, die alle remmen los gooit. Soms een beetje over de top, maar ik ben geen kniesoor.
Auteur
Pieter Wouter Broekharst (Maassluis, 1943) schreef en publiceerde met wisselend succes al vanaf zijn jeugd gedichten, korte verhalen en andere teksten. Na werkzaam te zijn geweest in chemische laboratoria rolde hij op 58jarige leeftijd de zorg in. Op 65-jarige leeftijd volgde hij de opleiding verpleegkunde die resulteerde in zijn debuutroman SCHIZONIA (2018), gebaseerd op mensen met een mentale stoornis. Ondanks zijn gevorderde leeftijd werkt hij nog steeds in de wijkverpleging. ‘Mijn ontspanning is het schrijven van verhalen’. Een aantal van die verhalen is inmiddels gepubliceerd, waaronder de min of meer autobiografische schelmenroman Kroniek van een dorpsjongen en zijn prachtige Vreemde vertellingen.
De titel wijst op de postulante en deze speelt inderdaad een grote, kwalijke rol. Frappant is dat ze de lezer meeneemt in haar weerzinwekkende gedrag, een lezer die overigens voortdurend op het verkeerde been wordt gezet. De meisjes blijken door de wol geverfd en vindingrijk en weten regelmatig te ontsnappen en zich over te geven aan alcohol, drugs en seks. Ze hebben condooms in hun nachtkastje.
Die? Die lust er wel pap van. D’r kruis is helemaal uitgesleten, en haar schaamlippen staan permanent open, en d’r clitoris hangt angstig en weggedoken aan de zijlijn vanwege de vele vreemdelingen die erlangs en heen en weer gaan.
Maar eigenlijk gaat het niet om het verhaal, maar om de manier waarop het schrijver het neerzet. Zijn uitbundige taalgebruik door me denken aan de boeken van Leonard Huizinga (1906-1980) over Adriaan en Olivier. De seksuele schadalen uit de Rooms-Katholieke Kerk worden nu eens niet loodzwaar neergezet, maar vrolijk bespot. Het kan bijna niet anders of dit boek is met veel plezier geschreven.
Komt alles weer op z’n pootjes terecht en worden de schuldigen gestraft? Lees dit zelf als het bovenstaande u aanspreekt. Mij wel.
Pieter Wouter Broekharst – De novice. ISBN 978-949-271-925-6, 382 pagina’s, € 23,50. Oosterhout: Uitgeverij Keytree 2020.