Het dolle detectivewerk van Magritte en Georgette
De beroemde schilder als speurder.
Weet niet hoe het u vergaat, maar bij het horen van de naam van de beroemde Belgische schilder Magritte verschijnt voor mijn geestesoog onmiddellijk zijn schilderij van een pijp, met daaronder de cryptische tekst Ceci n’est pas une pipe. Dom, dacht ik als kind: dit is wél een pijp. Om later tot de conclusie te komen dat het toch géén pijp was, maar alleen een schilderij van een pijp. René Magritte zag de waarheid achter de dingen! Het mag dan ook nauwelijks verbazing wekken dat hij ook heel geschikt was om als detective aan het werk te gaan, om op die manier de waarheid achter de dingen te ontdekken. Dat is ook in dit boek het geval, inmiddels alweer de derde misdaadroman waarin de schilder als speurder optreedt. Als de schilder en zijn beminde vrouw Georgette uit hun eerste slaap worden gewekt staat Carmen voor de deur, hun niet héél kiene schoonmaakster. Carmen is van streek. Ze heeft net ontdekt dat haar andere meneer, Charles Bogaert, dood in huis ligt. Carmen heeft niets aangeraakt, alleen een brief met de tekst top secret in haar tas meegenomen. Uit het huis is verder ook nog een schilderij verdwenen Le Principe du plaisir, geschilderd door Magritte, die het ooit had gemaakt voor zijn mecenas en verzamelaar Edward James. Hoe komt dat schilderij bij de inmiddels dode Bogaert terecht?
Als de politie is ingelicht en op de melding van de vermoorde man afgaat is het lijk weg. De ‘flic’ voelt zich zwaar in het ootje genomen. Suggereert zelfs dat Carmen iets te diep in het glas gekeken heeft.
Maar Magritte belt de volgende dag Edward James om erachter te komen of die het schilderij heeft verkocht. Dat blijkt niet het geval en James vraagt hem ernaar op zoek te gaan. Dat verzoek en de top-secretbrief voeren het echtpaar Magritte en hun beminde hondje Loulou naar de mooie stad Brugge. In die beroemde stad van grachten, bier, begijnen, paardenkoetsjes en kantkloswerk halen de Magrittes hun hart op en ze hangen niet alleen de toerist uit, maar komen ook in aanraking met spoken en zeer foute lieden. Magritte en Georgette zijn in hun element, ze kunnen weer detectives zijn.
Auteur
Nadine Monfils (1953) is een Belgische schrijfster, regisseuse, producent en soms ook comédienne. Ze geeft ook schrijflessen, onder andere in Franse gevangenissen. Ze had een kunstgalerie in Brussel en woont momenteel in Montmartre.
Monfils weet veel, héél veel over Magritte, de surrealistische schilder. Ze kwam op het idee om de man te doen herleven als detective. In die verhalen zou zij dan de kans hebben van alles te vertellen over zijn leven zonder dat het een belerend toontje zou krijgen. Zijn schilderijen zouden aan bod komen, degenen die hem opdracht daarvoor hadden gegeven, vrienden en vriendinnen, zijn eet- en drinkgewoonten, je zou het zo gek niet kunnen bedenken! En het lukte haar. Ze leerde Georgette Magritte kennen, na René’s overlijden, en die vertelde haar veel over hun gezamenlijk leven. Nadine Monfils schreef daarna Nu breekt mijn pijp!, In Knokke! en daarna dit derde deel.
Lezend in wat inmiddels het derde deel van de Magrittes op speurtocht is kom je van allerlei te weten. Zo is het verdwenen schilderij Le principe du plaisir vele jaren later – in 2018 – verkocht voor 23 miljoen euro, heeft Edward James echt bestaan en in het Mexicaanse dorpje Xiltla een surrealistische tuin aangelegd, smaakt een Belgische rolmops (plus recept) lekker bij een biertje en was Paul MacCartney een dusdanig groot fan van Magritte dat hij thuis een aantal ongebruikte met verf bekladde doeken van hem heeft, zijn schildersezel en zijn bril. Hij heeft 25 schilderijen van Magritte, waaronder dat met de appel, dat hem inspireerde tot het beroemde logo van de Beatles Apple Corps.
Dit derde deel uit de serie is een heerlijk ontwapenend verhaal. Ik beleefde het meeste plezier aan de tientallen weetjes over de schilder van het surrealisme en heb al lezend ook regelmatig gegoogled om schilderijen van Magritte of tijdgenoten op te zoeken of om bijvoorbeeld de Mexicaanse tuin van Edward James te zien.
Dubbel veel plezier, en dat voor een ‘dolle detective’. Chapeau Monfils, maar natuurlijk wel een bolhoed, het favoriete hoofddeksel van Magritte!
Nadine Monfils – De spoken van Brugge met het dolle detectivewerk van Magritte en Georgette, Vertaald uit het Frans door Petra Van Caneghem (Les folles enquêtes de Magritte en Georgette. Les Fantômes de Bruges). ISBN 978-94-641-0277-2, 247 pagina’s, € 22,99. Antwerpen: Uitgeverij Horizon 2024.