29ste Witteman-boek
Columns uit Libelle.
Achtentwintig keer hebben de persen inmiddels gedraaid omdat er een boek van Sylvia Witteman verscheen. Daarbij ging het om een kookboek óf om een bundeling van haar stukken uit de Volkskrant en eenmaal uit Linda. Nu is er eindelijk een selectie verschenen van columns uit Libelle, het blad waarvoor Sylvia Witteman ook al weer tien jaar schrijft. Het is een dikke pil, ‘een kloek boek’ zou de door Witteman zo bewonderde Simon Carmiggelt zeggen. De meester van de ‘kronkels’ uit Het Parool – Witteman schreef in 1998 zelfs een boek over hem, samen met Thomas van den Bergh – zou haar columns zeker bewonderend gelezen hebben. Sylvia is in zijn voetsporen getreden en uitgegroeid tot een eigentijdse Carmiggelt, subtiel maar soms ook lekker grof, geestig, ironisch, met een uiterst scherp oog voor detail en een geweldige, inlevende, soms ook spottende mensenkennis. Witteman beschikt over een zeer uitgebreide woordenschat die haar teksten juist die extra’s geeft die andere columnisten ontberen. Kortom: ze is de beste columnist van Nederland, zoals Carmiggelt dat was in zíjn tijd. Dat maakt deze bundel met het beste uit Libelle, het vrouwenblad dat dit jaar negentig jaar bestaat, tot een cadeau met een strik eromheen.
De drie kinderen van de schrijfster, optredend onder de namen Pluis, Boelie en Shrimp, zien we in deze columns veranderen in eeuwig hongerige tieners met altijd een weerwoord, die niet van plan zijn naar moeders pijpen te dansen. En dan opeens zijn ze groot en worden ze uithuizig en moeder mist ze zowaar. Ze praat tegen het broodrooster, tegen een zak brood, tegen haar andere huiselijk spullen en vraagt zich af of dat malle gepraat een vervanging is voor de voormalige drukte. Ze vraagt ‘huisgenoot P.’, echtgenoot Philippe Remarque, of ze als verjaarscadeau dit jaar geen kerst hoeft te vieren. Huisgenoot P. is ontsteld: het mooiste feest van het jaar! Kan wel zijn, maar het is Sylvia die dagenlang staat te koken en loopt te draven. En niet alleen voor het gezin maar ook voor diverse aanwaaiende feestgangers die hun gezellige, rommelige, gastvrije huis met kerst altijd vinden. Hoe haar wens vervuld wordt, leest u in dit boek.
Auteur
Sylvia Witteman (1965) studeerde Nederlands toen ze haar latere huisgenoot P. tegenkwam. Toen deze correspondent voor de Volkskrant werd brak ze haar studie af en ze vertrokken samen naar Berlijn, Moskou en Washington. Na terugkomst in Amsterdam schreef ze een wekelijkse kookrubriek in de rubriek ‘de Volkskeuken’ van de Volkskrant. Daaruit kwam een aantal kookboeken voort, het eerste in 2004 Het bearnaisesyndroom. In 2023 verscheen haar nieuwste (basis)kookboek Eten!.
In 2005 ging Witteman naast haar werk voor de kookrubriek ook columns schrijven, aanvankelijk alleen in de zaterdagbijlage van de krant, later vaker. Ieder jaar in oktober kwam er een keuzebundel van deze bijdragen uit. Inmiddels heeft ze 28 boeken op haar naam staan en ziet haar trouwe en enthousiaste lezersschare elke volgende uitgave vol plezier tegemoet.
Zoals gezegd, ze schrijft ook al tien jaar voor Libelle. Deze columns met de titel ‘Klein huiselijk leed’ verschijnen al jaren als luisterboek, voorgelezen door Miryanne van Reeden, het zijn er inmiddels zes. Liefhebbers van Storytel kunnen op deze manier al vijftien uur en dertien minuten naar Wittemans Libelleverhalen luisteren. Uit de columns van dit huiselijk leed is voor deze jubileumbundel nu een keus gemaakt voor echte ‘papieren lezers’.
Sylvia Witteman is niet gewoon goed, ze is geweldig goed!!! Ze is onze eigentijdse Carmiggelt.
Trakteer uzelf op dit boek, geef het aan heel veel anderen cadeau en geef daarmee uren van vrolijkheid weg, mooier cadeau is er niet.
Sylvia Witteman – Klein huiselijk leed. ISBN 9-789-038-814-919. 471 pagina’s, €22,50. Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar 2024.