Daar speelde een prima ventje
Lofzang op het muzikale leven van een meestermuzikant.
‘Daar speelt een prima bandje’, moet journalist en schrijver Leo Oldenburger hebben gedacht in april 1981 bij een optreden van de dan nog onbekende popgroep Doe Maar. De band speelt voor nog geen dertig mensen, die deels uit verveling naar theater De Muzeval in Emmen zijn gekomen. Toch is de sfeer uitstekend en de aanwezigen willen na het laatste nummer meer horen. Waarna zanger en bassist Henny Vrienten terugkomt uit de kleedkamer met een buitgemaakte fles wijn, die hij rond laat gaan.
Meer dan veertig jaar na het optreden spreekt Oldenburger over Vrienten met zijn vriend de muzikant Daniël Lohues. Hij krijgt het idee om een boek over het muzikale leven van Henny te schrijven. Hij laat Vrienten weten dat hij muzikanten wil spreken die in de loop van de jaren met hem hebben samengewerkt. Henny laat via via weten dat hij er geen bezwaar tegen heeft. Zelf werkt hij er niet aan mee.
Oldenburger spreekt met tal van Nederlandse artiesten, zoals Ernst Jansz, Joost Belifante en Boudewijn de Groot. De vakbroeders en -zusters zijn zeer te spreken over Vrienten, zowel over zijn muzikale kwaliteiten als over zijn persoonlijkheid.
Auteur
Leo Oldenburger is journalist en schrijver. Hij werkt als sportcommentator voor ESPN. Eerder publiceerde hij onder andere Keepers zijn gek en boeken over André Hazes, Mariska Veres, Nyck de Vries en Xavi. Daarnaast speelt hij al zijn hele leven lang in bandjes (onder andere The Charlies).
Na de inleiding gaat het verhaal chronologisch verder en lezen we eerst iets over Vrientens eerste stappen in de muziekwereld. Hij begint als gitarist en zanger in verschillende lokale Tilburgse bandjes en verdient geld door kleding te maken en carnavalsnummers te schrijven. Dit is voor hem een belangrijke leerschool. Hij verdiept zich steeds meer in het schrijven van liedjes en ontwikkelt zijn eigen muzikale stijl.
Vrienten sluit zich in 1980 aan bij Doe Maar. Niet alleen zijn muzikale vaardigheden, maar ook zijn frisse creatieve impuls zijn van groot belang voor de groep. Vrienten schrijft nummers als Doris Day, Is Dit Alles en Sinds 1 dag of 2 (32 jaar). Het zorgt er mede voor dat Doe Maar uitgroeit tot een van de populairste bands van Nederland. De keerzijde is dat de bandleden zich nergens meer kunnen vertonen en overweldigd raken. In 1984 houden de mannen er dan ook mee op.
Nadat Doe Maar uiteenvalt richt Vrienten zich op zijn solocarrière en andere muzikale projecten: hij schrijft muziek voor Nederlandse films en televisie zoals de kinderprogramma’s Het Klokhuis en Sesamstraat. Ook verschijnt zijn eerste soloalbum, dat laat horen dat hij een veelzijdige artiest is die zich niet beperkt tot één stijl of genre. Verder werkt Henny samen met een breed scala aan muzikanten en artiesten, wat zijn openheid en veelzijdigheid als muzikant bevestigt.
Doe Maar komt in 2000 onverwachts weer bij elkaar voor een reünieconcert. De vraag naar kaarten is zo groot dat er meer concerten worden toegevoegd. De hernieuwde populariteit leidt tot een volledige reünietournee en het nieuwe album Klaar. Het laat zien hoe belangrijk Doe Maar is in Nederlandse popmuziek.
Oldenburg legt goed uit hoe Vrienten te werk gaat. Hij is een perfectionist die het liefst alleen in zijn studio werkt, iets wat hij bijna elke dag doet. Hij besteedt veel aandacht aan de details in zijn composities, heeft een scherp oor voor melodie en harmonie en schrijft teksten die vaak poëtisch en gelaagd zijn, met thema’s die variëren van individuele reflectie tot maatschappelijk commentaar. In zijn werk toont hij een diepe liefde en respect voor muziek en tekst in al zijn vormen en hij is altijd op zoek naar nieuwe manieren om zichzelf uit te drukken en zijn publiek te verrassen.
Henny Vrienten was een muzikale kameleon, een artiest die nooit stilstond en altijd op zoek was naar nieuwe uitdagingen en vormen van expressie. Dit bewondert Oldenburg in hem en hij benadrukt dan ook dat Vrienten na zijn dood in april 2022 een blijvende erfenis achterliet in de Nederlandse muziekgeschiedenis. Uit het verhaal spreekt een grote liefde voor de muzikant, soms net even te veel als Oldenburg voor de zoveelste keer schrijft dat Vrienten zo makkelijk liedjes schreef en iedereen hem zo aardig vond.
Maar wie door de aanbidding van Oldenburg heen ziet en hem vergeeft voor zijn soms blind makende liefde, kan met plezier dit boek lezen. Het geeft een goed beeld van de meestermuzikant en doet dat in een vlotte stijl. Over de man die vooral bekend werd als lid van dat prima bandje en bovendien was te karakteriseren als een prima ventje.
Leo Oldenburger – Henny Vrienten. ISBN 978-90-21341-94-1, 256 pagina’s, € 22,99. Amsterdam: Alfabet Uitgevers 2024.