Haarscherpe observaties
Op reportage in onder meer Betondorp en Arnhem.
In tegenstelling tot buitenlandse correspondenten kunnen hun collega’s die in het eigen land werken na publicatie soms geconfronteerd worden met de mensen waarover zij schrijven. Die kennen namelijk ook onze landstaal. En er hoeft maar een buurman van de slager van een zwager van iemand het stukje gelezen of erover gehoord te hebben, of de auteur wordt via de sociale media of rechtstreeks in zijn gezicht verweten dat hij de zaken helemaal verkeerd heeft opgeschreven.
Dat overkwam de schrijver van dit boek toen hij een tijdje met ‘de vriendin’ was neergestreken in een huurwoning in het Amsterdamse Betondorp. Volgens hem las daar niemand De Correspondent, maar binnen anderhalf uur na plaatsing van zijn eerste artikel van het gedeeld op Facebook en wist iedereen er van. Er werd geëist dat ‘die rotzooi van het internet moest worden getrokken’.
Auteur
Marcel van Roosmalen (1968) volgde een lerarenopleiding in Nijmegen. Hij is columnist, schrijver en geboren Vitesse-supporter. Hij mag graag reportages maken op locatie en over alle mogelijke onderwerpen. Hij blinkt uit door het formuleren van zijn observaties in mooi Nederlands en laat daarnaast zijn ‘slachtoffers’ uitgebreid aan het woord. Als deze er belachelijk uit komen ligt dat aan henzelf en niet aan de observator.
Tijdens de reportage Op campagne met Oranje doet de auteur een jaar lang (2003) verslag van het charme offensief van de toenmalige Koningin Beatrix, die haar kille imago wilde opvijzelen. Dat was niet zo gemakkelijk, want hij mocht de koningin niet citeren. Dat jaar werd Koninginnedag in Deventer gevierd: Vooral de kinderen van Pieter van Vollenhoven en prinses Margriet sloofden zich enorm uit om de massa te vermaken. Ze renden door de plassen langs de dranghekken om tegen zoveel mogelijk handen van het publiek te slaan. Als Beatrix passeerde, klonk er een beschaafd applaus. Als Máxima langskwam, klapten de mensen harder, en toen ze royaltyverslaggever Peter van der Vorst van RTL Boulevard zagen, juichten ze.
Prachtig is Mat Modaal, (geschreven met Stan de Jong, het portret van PVV-leider Mat Herben uit 2003. Ik ben een brave burgerman, huisje-boompje-beestje. Maar ik ben niet bekrompen, hoor. Daarom had ik ook geen probleem met de flamboyante levensstijl van Pim. Als hij weleens een stickie rookte, nou en! Ik heb het zelf nooit gedaan, maar ik hou ervan om met schilderachtige figuren om te gaan.
Vitesse speelt een belangrijke rol in deze bundel. Theo de Janssen legt uit waarom hij stopt met voetballen. Marcels jeugdheld Theo Bos krijgt kanker op dezelfde dag dat hij te horen kreeg dat zijn eigen vader dat ook kreeg. En Esther Bal, Miss Vitesse, werd na zestien jaar werkzaam te zijn geweest als persvoorlichter ontslagen. Met nog een paar artikelen, zoals over Ricky van Wolfswinkel, bevat dit boek eigenlijk een prachtig Vitesse-katern waarin alle emoties die met intense clubliefde gepaard gaan langs komen.
Twee PvdA-campagnes komen aan de orde, die van 2012 waarin Diederik Samson het best goed deed, en die van 2017 als onderdeel van een groter stuk over de Kamerverziekingen.
Nog een willekeurige greep uit de onderwerpen: Jean-Marie Pfaff, Henk Spaan, Anna Drijver, Wim T. Schppers, een kijkje achter de schermen van het tv-programma Bed & Breakfast (geschreven met Eva Hoeke) en de open dag van Heracles Almelo.
De rake observaties van de auteur leiden tot hele mooie stukken. Lezen en genieten.
Marcel van Roosmalen – Je moet opschrijven dat hier niets gebeurt. De beste reportages. ISBN 978-90-290-9242-5, 351 pagina’s, € 17,50. Amsterdam: Meulenhoff 2018.