Maakt geld gelukkig?
‘Toen trok ik mijn broek omlaag, ik hurkte en kakte op de vloer.’
Behalve in de buurtwinkel twee grote bekers koffie met melk en zes suikerklontjes halen doet de hoofdpersoon niets: ze wil aan haar winterslaap beginnen. De enige mensen die ze ziet zijn de Egyptenaren van de winkel, de portiers van haar flatgebouw, haar psychiater dokter Tuttle en haar vriendin Reva.
Ze is jong, ze is intelligent en ze is rijk. En toch voelt ze zich gedeprimeerd. Vandaar dat ze het telefoonboek pakt en het telefoonnummer van een psychiater opzoekt. Binnen een paar weken heeft ze een hoeveelheid psychofarmaca voorgeschreven gekregen waar je u tegen zegt.
Haar baantje bij een kunsthandel raakt ze kwijt omdat ze vaak urenlange dutjes doet in de voorraadkamer onder de trap. Als ze op een avond wakker wordt en iedereen al naar huis is doet ze de lichten uit, schakelt het alarm in en verlaat het pand. Buiten kijkt ze voor de laatste keer door de ruit naar de opgezette honden van de troetelkunstenaar van de eigenaresse, Ping Xi. Ze gaat weer naar binnen. Toen trok ik mijn broek omlaag, ik hurkte en kakte op de vloer. Ik veegde mijn kont af en schuifelde met mijn broek op mijn enkels door de galerie en propte de vieze tissue in de bek van die teef van een poedel. Zoete wraak. Een gepaste afscheidsgroet.
Auteur
Ottessa Moshfegh (1981) is geboren in Boston. Haar moeder komt uit Kroatië en haar joodse vader uit Iran. Haar debuutroman Eileen won ze de Hemingway Foundation / Pen Award. Ook met haar diverse korte verhalenbundels heeft ze prijzen in de wacht gesleept. Ze levert bijdragen aan het literaire tijdschrift Paris Review.
Na haar ontslag vult de naamloze hoofdpersoon de dagen met oude dvd’s kijken en slapen, geholpen door de medicijnen. Ze vindt het vreselijk als haar vriendin Reva haar komt bezoeken om te zeuren over wat haar overkomt en om haar over te halen iets leuks te gaan doen. Ze wil alleen maar slapen. Wanneer ze af en toe wakker wordt blijkt ze telefonisch allerlei dingen besteld te hebben of afspraken gemaakt te hebben. Irritant, want die moet ze allemaal weer annuleren.
Om niet meer gestoord te worden en echt aan haar winterslaap te kunnen beginnen, maakt ze afspraken met Ping Xi. Zal ze uit deze slaap wakker worden en een normaal leven kunnen beginnen?
Voor dit bizarre werk moet je in de stemming zijn. De uitgever noemt het grappig en verfrissend, maar je kunt het ook wat vermoeiend vinden. Niet alleen omdat de hoofdpersoon alleen maar van deze wereld wil zijn, maar ook omdat de redenen daarvoor buitenissig zijn. Natuurlijk zijn er oorzaken voor haar depressiviteit, zoals haar liefdeloze jeugd, haar vroeg overleden ouders, haar relatie, maar die zijn te ‘normaal’ om op te gaan in dit fictieve verhaal.
Otessa Moshfegh – Mijn jaar van rust en kalmte. Vertaald uit het Engels (My year of Rest and Relaxation) door Tjadine Stheeman en Lidwien Biekmann. ISBN 978-90-4604-7, 238 pagina’s, € 21,99. Amsterdam: Hollands Diep 2018.