Sadistische seriemoordenaar
Zoektocht van psychopaat naar de perfecte onderworpenheid geeft de politie handenvol werk.
Wetsdokter Vermeersch lichtte commissaris Willy Vercammen in. Deze was zojuist met hoofdinspecteur Shanaz Hashemzadeh op de plaats delict gearriveerd. Willy, lelijk geval. Vrouw, niet eens dertig, schat ik. Zwaar mishandeld. Een paar breuken voor zover ik kan zien. Over haar hele lijf bloeduitstortingen. Snijwonden. Stukken vel die ontbreken. Vingers en tenen afgesneden. Wie dit op zijn geweten heeft moet zwaar gestoord zijn. Onder de borsten van de onfortuinlijke vrouw ziet Vercammen dat daar met een scherp voorwerp het woord TEEF! was gekerfd. Gek genoeg bleek het slachtoffer niet te zijn misbruikt.
Het naakte lichaam wordt geïdentificeerd als de 28-jarige Frieda Schotmans. Hoogstwaarschijnlijk heeft ze drie dagen de tortuur moeten doorstaan voordat ze de geest gaf. Forensisch onderzoek wijst dat uit. De sadist die haar het geintje flikte had ze kennelijk via een datingsite opgepikt. Dat maken Willy en Shanaz op uit een verhoor van twee goede vriendinnen van Frieda.
Het duurt niet lang of de moordenaar slaat opnieuw toe. Nicole heeft gedatet met een zekere Miguel. Het afspraakje loopt voor haar uit op een regelrechte hel. Vastgebonden aan een Andreaskruis wordt ze heel langzaam de dood in gemarteld. Haar uitzinnig gegil doet de ramen trillen en rinkelen, maar wordt door niemand gehoord.
Willy Vercammen krijgt aan zijn moordteam een inspecteur toegevoegd. Het is Sven Aelterman. Hij kent Vercammen niet en de commissaris is derhalve niet te beroerd hem in te lichten over zijn werkwijze. Stel een vrouw wordt vermoord met twintig messteken. Haar vent ligt er naast, stinkend van de drank, met een vracht pillen achter de kiezen, een bebloed slagersmes onder zijn hoofdkussen. Die kerel zegt dat hij haar niet vermoord heeft. Maar wie dan wel? Dan hebben genoeg middelen om uit die hufter een schuldbekentenis te halen. Daar heb ik geen rechter voor nodig…
Toch moet Vercammen er nog hard aan trekken, want het blijft niet bij die twee sadistische moorden. Bovendien heeft hij tegelijkertijd nog een schilderijenroof op te lossen en moet hij zijn kleinzoon uit de penarie helpen.
Auteur
Chris Bossers (1953) is afkomstig van Antwerpen, waar hij werkt als partner in een advocatenkantoor dat vooral actief is in het ondernemingsrecht. Hij schreef eerst voor film en tv, maar richtte zich dan op harde misdaadverhalen. In veel van zijn thrillers is de hoofdpersoon weggelegd voor de soms onbetrouwbare, racistische en seksistische commissaris Willy Vercammen. Zo ook in deze politieroman.
Niet alleen mag men huiveren bij het lezen van verschillende harde scenes, maar ook wordt men vergast op Vercammens regelmatige conflicten met de lesbische onderzoeksrechter Vandersmissen, door hem immer aangeduid als powerpot. Behalve deze magistraat moeten ook allerlei minderheidsgroepen het ontgelden met zwarte humor die vaak op en soms over het randje is.
Gelukkig is Vercammen in staat de gestoorde serie-slager te stoppen. Hierbij loopt het voor de nieuwbakken Aelterman gelukkig ook goed af.
Chris Bossers – Beest. ISBN 978-94-6242035-9, 234 pagina’s, € 18,50. Westerlo (B): Uitgeverij Kramat 2015.