Rouw door andere ogen
De 6-jarige Zach is getuige van een gruwelijke schietpartij op school, waarbij vijftien kinderen omkomen, onder wie zijn oudere broer Andy. Het ventje zet alles op alles om het troosteloze gezin bij elkaar te houden.
Kleine Zach weet niet wat hem overkomt. Pof, pof, pof, hoort hij. En het gaat maar door. Wat hij zich later nog herinnert, is de stem van zijn juf. Die was warm en rook naar koffie. In de kast was het donker, er kwam alleen een heel klein beetje licht door een kiertje van de deur die miss Russell van binnenuit dichthield. ‘Je moet heel stil zijn, Zach,’ fluisterde ze. ‘Niet bewegen.’
Als Zach en de andere kinderen worden bevrijd wordt hem langzaam duidelijk wat er is gebeurd. Een schietpartij op school heeft niet alleen het leven van leerlingen van zijn zo geliefde school gekost, maar ook dat van zijn eigen broer. Zijn ouders zijn de weg kwijt. Zijn moeder is uit op uit wraak, zijn vader kan alleen nog maar voor zich uitstaren. Zach gaat zijn eigen weg.
Auteur
Rhiannon Navin (1978) was werkzaam in de reclamewereld. Toen zij voor een paar maanden werd uitgezonden naar New York verliet zij haar geboortestad Bremen voorgoed, omdat zij in The Big Apple de liefde van haar leven tegenkwam. In 2010, na de geboorte van haar tweeling, verliet zij de reclamewereld om haar debuutroman te schrijven, die inmiddels in 19 landen is uitgebracht.
Hij begrijpt niets meer van zijn ouders, terwijl hij zo naar hun liefde hunkert. En zo leuk was Andy toch eigenlijk ook niet? Zijn grote adhd-broer, die constant de aandacht van het hele gezin opeiste en kleine Zach altijd maar pestte?
Om toch nog een gevoel van geborgenheid te hebben trekt Zach zich terug in de kledingkast van Andy. Daar vindt hij rust en creëert hij zijn eigen wereld. Je bent vast boos dat ik in jouw kamer ben en dat je er niets aan kunt doen. Je zou me vermoorden als je nu hier was en niet dood.
Hij vindt het zelf ook wel een beetje gemeen om dat tegen iemand die er niet meer is te zeggen. Maar het is wel de waarheid, realiseert hij zich. En dat voelt goed. Weet je, je was altijd een grote eikel tegen mij. Eikel. Dat is een lelijk woord. Maar Andy zei dat heel vaak, dus dat ging ik nu ook doen.
Zijn gevoelens uit hij in kleuren, op papier. Rood is schaamte, grijs verdriet; zwart betekent angst en groen staat voor boosheid. Van geel word je blij en doorzichtigheid, dat geeft eenzaamheid aan. En creatief als hij is, knipt hij daarvoor gewoon een stuk uit papier.
Het duurt even voordat zijn radeloze ouders, die in een relatiecrisis verkeren, uiteindelijk ontdekken waar hun jongste zoon zich toch schuilhoudt. Maar dan trekken ze als het ware bij hem in. Aan de hand van zijn favoriete boek houdt hij ze op de been en leert hij ze op zijn eigen, kinderlijke manier met diepe rouw om te gaan.
Een lach en een traan, het boek heeft alles in zich. Of liever gezegd, een traan en een lach. Het is verbluffend hoe de schrijfster zo’n zwaar onderwerp belicht vanuit de ogen van een 6-jarig kind. Daar kan menig volwassene nog iets van leren! In één woord een prachtig debuut.
Rhiannon Navin – Het overgebleven kind. Vertaald uit het Engels (Only Child) door Angela Knotter. ISBN 978-94-027-0078-7, 382 pagina’s, € 19,99. Amsterdam: HarperCollins 2019.