Handgranaten verjaren niet
Tijdens een marathon in Antwerpen wordt een bloedige aanslag gepleegd. Niets blijkt wat het lijkt.
Het is vrijdag 13 september 2020. In Antwerpen lopen 3000 atleten uit 193 landen een marathon. Dan voltrekt zich de gruwel van de ontploffing. In enkele seconden is het loopparcours totaal verlaten. Bijna verlaten. Op het wegdek liggen lopers en toeschouwers die door granaatscherven werden getroffen. Sommige bewegingsloos, dood of verminkt. Anderen huilend en kronkelend. Verstomd of schreeuwend van de gloeiende pijn door de hete metaaldeeltjes die dwars door hun loopkleding, schoeisel en zelfs dwars door het lichaam van andere lopers in hun lijf zijn gedrongen. Afgerukte ledematen, doorboorde organen, bloedende neuzen, oren en ogen.
Wanneer politie en hulpverleners toesnellen, ambulances gillend in aantocht zijn en iedereen zich inzet om te helpen, blijkt het echte inferno nog te moeten beginnen. Het is een door terroristen als IS vaak toegepaste strategie. Zorg voor een incident waar veel politie op afkomt en voer dan je werkelijke aanslag uit.
Wanneer later foto’s en filmbeelden, gemaakt door omstanders en vaste camera’s, worden geanalyseerd, zal het opvallen dat er met de modus operandi, de werkwijze van de aanslagplegers iets merkwaardigs aan de hand is.
Het is dinsdag 6 juli 1986. Munitiespecialisten Korneel De Backer en Moon Kroon zijn bezig met het vervoer van een grote handgranaten, als hun militaire vrachtauto panne krijgt. Het gaat om handgranaten die moeten worden afgeleverd om wegens overschrijding van de houdbaarheidsdatum vernietigd te worden.
De tientallen houten kistjes met handgranaten moeten worden overgeladen in een in der haast opgetrommelde andere legertruck. Het vervoer van munitie geschiedt onder uiterst strenge regels. Het toezicht, de verzegeling, de voortdurende controles zijn buitengewoon strikt. Het is eigenlijk niet mogelijk dat er iets misgaat.
De jaren tachtig van de vorige eeuw was nog de tijd van dienstplichtigen en papieren dossiers. Dienstplichtigen betekenen een gestage doorstroom van nieuw personeel. En met papieren dossiers kon ondanks alle stempels en handtekeningen meer worden gerommeld dan in de huidige digitale tijd.
Er gaat bij het overladen iets mis. In een keten van misverstanden, slonzigheid maar ook gewiekstheid ontstaat er een situatie die nooit had mogen ontstaan en kennelijk vierendertig jaar later tot desastreuze gevolgen tijdens een Antwerpse marathon zouden leiden.
Het lijkt haast onmogelijk terug te halen wat er in 1986 gebeurde. Tot een voormalig legerofficier zich een voorval uit dat jaar herinnert. Het was een merkwaardig voorval waarbij een koe door een handgranaat werd opgeblazen. Dat had nooit mogen gebeuren! .
Auteur
Jan Van der Cruysse (1960) is een Vlaams communicatieadviseur en schrijver van de glanzende trilogie Bling Bling. Geïnspireerd door zijn legerdienst in Duitsland is nu dit boek verschenen.
In dit eerste deel van een nieuwe trilogie spelen flash backs uit de jaren tachtig en een terreuraanslag in 2020 een bloedspannend kat-en-muisspel. Een nagelbijtend plot, heftige acties, soms kwajongenshumor en altijd een meeslepende verteltrant leveren wederom een thriller waar lezers van zullen smullen.
Jan Van der Cruysse – Boem Boem. ISBN 978-90-223-3613-7, 320 pagina’s, € 21,99. Antwerpen: Uitgeverij Angèle / Manteau 2019.