Waar begint de fantasie en waar de waarheid?
Is de garnaal wel veilig in dit al te aardige huis?
Anne-Laure is zeven maanden zwanger als ze haar beste vriendin Griet bloot bovenop haar partner Bob ziet liggen. In háár huis en in háár bed. Ze neemt meteen de benen. Zo’n vader wil ze niet voor Scampi, de bijnaam voor haar baby sinds die zich op de eerste echo manifesteerde als een garnaal. Op zoek naar woonruimte valt haar oog op een advertentie: ‘huurster gevraagd voor goedkoop appartement, in ruil voor hulp in huis’. Het lijkt te mooi om waar te zijn en dat is het misschien ook wel. Nadat ze haar intrek heeft genomen bij de overvriendelijke Louise en haar zorgbehoevende dementerende echtgenoot Roger wordt ze als een dochter in hun kleine gezin opgenomen. Ze heeft een mooi appartement. Anne-Laure wil graag schrijfster van misdaadromans worden – Hé! Net als de auteur, die dezelfde naam draagt? Jazeker! – en haar leven komt weer op orde.
Dan vindt ze in huis – snuffelen mag niet maar een schrijfster in spe mag nieuwsgierig zijn, vindt haar alter ego Agatha die haar soms stoute dingen influistert – een manuscript en ze begint meteen met lezen. Ze maakt in daarin kennis met een andere Louise dan haar beminnelijke huisbazin, die de auteur blijkt te zijn…
Auteur
Anne-Laure Van Neer (1975) debuteerde in 2015 met Justine. In 2017 volgde Maurice en nu zet ze haar aardige gewoonte door om een boek een ‘namen-titel’ te geven. De eerste twee misdaadromans vielen meteen in de smaak van kenners en lezerspubliek, ze werden genomineerd voor de Hercule Poirotprijs.
Na het lezen van haar eerste werk noemde ik haar stijl wat traag. Bij haar tweede was ik om en zag dat juist als een verdienste. Een misdaadroman hoeft niet het tempo te hebben van een raceauto op een circuit. Weldadig langzaam lezen naar een vernuftig gecomponeerd einde… welke auteur kan dat nog? Welaan, Anne-Laure kan dat.
Wat mij vooral fascineerde was het feit dat de auteur zelf de hoofdrol speelde. Althans, dat een vrouw met haar naam die rol op haar schouders nam. Op enkele gewelddadigheden na zou het verhaal namelijk best waargebeurd kunnen zijn. Gestoeld op eigen ervaring. En tenslotte zet de schrijfster op het schutblad veelbetekenend onder de titel ‘Louise’: Mogelijk gebaseerd op feiten’. Zou iemand zo’n verhaal voor waar aannemen? Of ben je dan te goedgelovig?
Ik ga u niet wijzer maken dan u nu al bent. Hopelijk is de nieuwsgierigheid gewekt en wordt u, als lezer, de volgende fan van deze opmerkelijke auteur. Haar werk is het hoog en breed waard.
Anne-Laure Van Neer – Louise. ISBN 978-94-6001-816-9,262 pagina’s, €19,95. Antwerpen: Uitgeverij Vrijdag 2019.