Op eigen benen
Twee vrouwen worden moeder. De band met de donor blijkt bijzonder.
Saskia en Juli hebben een kinderwens. Het lesbische stel is in de eerste helft van de dertig en woont al een tijdje samen.
De vraag wie de biologische moeder zal worden lijkt eenvoudig. Dat zal Juli zijn want Saskia is niet alleen een gepassioneerd schrijfster die haar métier koestert, maar er blijkt nog meer te zijn wat haar blokkeert om een kind te dragen.
Toch is haar taak aanzienlijk want Saskia zal bepalen wie de donorvader zal zijn. Dat wordt uiteindelijk Karl, een kunstenaar die geboren werd in een hippiegemeenschap op een eiland aan de westkust van Canada. Karl is een reuzebink waartoe de lesbische Saskia zich erg aangetrokken voelt. Omdat Karl homoseksueel is, is hun relatie van bijzondere aard.
Alles verloopt eigenlijk naar wens en er wordt een zoontje geboren. Ze noemen hem Saul. Een samenvoeging van stukjes van beider namen. Karl is na de donatie weer uit België vertrokken. Ze hebben met hem wel allerlei afspraken gemaakt want Saskia en Juli willen dat hun kind zijn biologische vader zal leren kennen.
Omdat de nieuwbakken moeders de wens hebben een tocht door Alaska te maken zou het goed in het reisplan passen langs te gaan op het hippie-eiland waar Karl opgroeide. Ze kunnen dan kennis maken met Karls moeder, zijn twee broers en zijn neven. Karl heeft verder geen relaties of nageslacht.
Wanneer Saul één jaar is geworden besluiten Saskia en Juli samen met de kleine Saul aan de reis te beginnen. Karl, die ze anderhalf jaar niet hebben gezien, wacht ze op in de aankomsthal van Victoria Airport. Daar staan ze dan. …drie mensen verenigd rond een kleintje. Zo vanzelfsprekend, zo vertrouwd is de zesenveertigjarige Karl, de grote versie van Saul die als een reus buiten de tijd staat en op ons wacht met al zijn goedmoedige, gewichtige liefde…
Alles volgens afspraak. Karl had beloofd Saul één keer per jaar te zullen zien. De eerste keer nota bene waar Karl zelf werd geboren op het eiland waar zijn vader Thor een hippiegemeenschap van uiteindelijk 200 leden had gesticht. Helaas is Thor overleden, maar zijn moeder zal de Vlaamse dames met wat tenslotte haar kleinkind is met open armen ontvangen.
Het tamelijk geïsoleerde eiland Portes meet dertien bij vijfentwintig kilometer en is bezaaid met wouden. De veerdienstregeling is onregelmatig, dus ook de aanvoer van goederen. Dit alles is in handen van een indianenstam waarvan de hippieheimat volledig afhankelijk is. In noodgevallen is een helikopter de enige manier om op het vasteland met bijvoorbeeld medische voorzieningen te geraken.
Het welkom op het eiland is meer dan hartelijk. Vooral Karls moeder is meer dan verheugd haar kleinzoon in de armen te mogen sluiten.
Het is de bedoeling dat Saskia en Juli met hun zoontje een paar dagen zullen blijven om daarna door te reizen vaan Alaska. Het zal anders gaan.
Auteur
Saskia de Coster (Leuven 1976) schreef eerder verschillende romans waarvan Wij en ik (2013)misschien de bekendste is.
Deze roman gaat over een lesbisch stel dat met de invulling van hun kinderwens de kwaliteit van hun leven willen vergroten. De soms verwachte, maar nog vaker de onverwachte spanningen die het krijgen van een kind met zich meebrengt worden op indringende wijze verteld. Hun verblijf op het geïsoleerde eiland samen met de donor en zijn familie en vooral ook zijn familiegeheimen zetten magistrale druk en spanning op hun verhouding en hun prille relatie met de kleine Saul.
Het boek is een verbazingwekkend, buitengewoon afwisselend en tenslotte ook spannend relaas over prille ouders en hun eerste kind. Het verhaal lijkt misschien wat bijzonder omdat het gaat over lesbiennes en een homodonor, maar al lezend zal iedere ouder worden meegesleept met allerhande herkenbare gevolgen die een eerste kind voor hun relatie kan hebben.
Buitengewoon, en niet alleen voor prille ouders.
Saskia de Coster – Nachtouders. ISBN 978-94-924-7867-2, 427 pagina’s, € 24,99. Amsterdam: Das Mag Uitgevers.