Lijk op linnen
Cold case uit 1945. Er is alleen een met bloed beschilderde afbeelding van het slachtoffer.
Commissaris Teresa Battaglia en inspecteur Massimo Marini staan voor de lastige en merkwaardige klus een moord uit april 1945 op te lossen. Een jonge vrouw verdween en was vermoedelijk omgebracht. De kunstenaar Alessio Andrian maakte een portret van de vrouw en sloot daarmee zijn carrière af. De zeventig jaar oude afbeelding van het slachtoffer eerst vele jaren later ontdekt. Justitie ontfermde zich erover. Het werd uitgangspunt voor een speurtocht naar de moordenaar.
Het portret leek van het papier af te springen. Het had een volheid, een driedimensionaliteit die verwarrend was. Het was het gezicht van een jonge vrouw van een zo unieke schoonheid, dat het overweldigend was.
Aanvankelijk dacht men dat het kunstwerk was gemaakt met een staafje van zwarte steen en een van hematiet. Hematiet is rood, ijzerhoudend materiaal dat een betoverende kleur geeft. Het was echter geen hematiet. Het was bloed, vermengd met hartweefsel.
Battaglia en Marini menen eerst dat het tijdverspilling is om onderzoek te doen naar de moord. De fascinatie voor gebeurtenissen in de maand dat de Tweede Wereldoorlog tot een einde kwam, een verwarrende tijd waarin Duitsers, Italianen en partizanen in een wisselwerking van overwinning en overgave elkaar bestookten terwijl de bevolking hoopte levend de vrede te bereiken, stimuleert hun onderzoek.
Ze staan voor lastige opgaven. In de eerste plaats, wie is die vrouw die met haar bloed werd geschilderd? En vervolgens, waar zijn haar stoffelijke resten te vinden?
Voor de eerste vraag volgen we een zoektocht die ons brengt naar het gebied tussen Italië en Slovenië. Een jonge vrouw van twintig die sprekend op de vermoorde vrouw lijkt brengt commissaris Battaglia op het spoor.
Voor het terugvinden van de botten van de vrouw wordt de vrijwel blinde Blanca Zago ingeschakeld. Zij heeft een wonderbaarlijk afgerichte hond, Smoky, die in staat blijkt op de meest onwaarschijnlijke plaatsen menselijke resten te lokaliseren.
Naar mate het onderzoek vordert worden zowel Teresa als Massimo geplaagd door persoonlijke problemen. Teresa vecht tegen langzame woekering van de ziekte alzheimer terwijl Massimo door een jeugdtrauma niet in staat lijkt zijn toekomstige vaderschap te accepteren.
Ondanks dit komt het raadsel van De slapende nimf, zoals het schilderij van het omgebrachte meisje wordt genoemd, heel langzaam tot een oplossing.
Auteur
Ilaria Tuti (1976) is geboren in een klein dorp nabij de grens met Oostenrijk en Slovenië en woont daar nog steeds met haar gezin. Ze kreeg grote bekendheid met haar debuutroman Kind 39, waarin Teresa Battaglia eveneens protagonist is.
Haar tweede thriller is een gecompliceerde cold case-vertelling die van de lezer een zekere overgave tot lezen verlangt. Dat heeft te maken met de verschillende verhaallijnen die door elkaar slingeren als ook door het aantal personages in het verhaal. Daar staat tegenover dat de verteltrant meeslepend is en de auteur in staat is de lezer door een fraaie spanningslijn aan de loop der gebeurtenissen te binden.
Het resultaat is een sfeervolle thriller waarin stormachtige daden uit het verleden tientallen jaren in de harten van een lokale bevolking blijven resoneren.
Ilaria Tuti – De slapende nimf. Vertaald uit het Italiaans (Ninfa dormiente) door Saskia Peterzon-Korte. ISBN 978-94-016-1164-0, 464 pagina’s, € 21,99. Amsterdam: Xander Uitgevers 2020.