Havank Ross – Het mysterie van de Nachtwacht. ISBN 978-90-229-9594-5, 198 pagina’s, € 17,95. Utrecht: A.W. Bruna 2010.
Havank (Hans van der Kallen) was een bekend en succesvol Nederlands schrijver van detectives tussen 1935 en zijn te vroege dood in 1964. Tijdens zijn leven waren er al zes miljoen exemplaren van zijn 30 boeken verkocht. De hoofdpersoon van zijn eerste boeken was de speurder Bruno Silvére, die langzamerhand overvleugeld werd door Charles C.M. Carlier, alias de Schaduw, een vrolijke speurneus, die gewapend met een alpinopet met inhoud en een ploertendoder het van toepasselijke namen voorziene geboefte te lijf ging. Als middelbare scholier heb ik genoten van boeken als drie dartele doodgravers en lijk halfstok. Na de dood van Havank werd de serie overgenomen door Pieter Terpstra, maar die konden mij niet bekoren.
Onlangs is de befaamde en verschillende malen bekroonde misdaadauteur Tomas Ross in de huid van Havank gekropen. Na Caraïbisch complot, dat ik nog niet heb gelezen is dit al weer de tweede titel. Als oude Havankfan was ik benieuwd naar wat Ross ervan gemaakt heeft. Wel, dat valt hartstikke mee.
In mijn ogen is Ross er in dit boek volledig in geslaagd de Schaduw met al zijn capriolen en eigenaardigheden te doen herleven. Kleurrijke figuren als Schwoppeke en Paddeke Uijenkruijer, Isodorus Smalbil en Lumina Zagwijn kruisen zijn pad, vaak met minder eervolle bedoelingen. Een aantal moorden en een daarmee verband houdende kunstroof vormen een ingewikkeld en merkwaardig, om niet te zeggen hoogst merkwaardig avontuur, dat ik verder niet weg wil geven. Wel kunt u er gerust op zijn dat de Schaduw aan het eind van dit boek het plot op bekwame en treffende wijze heeft weten te ontwarren. En passant ondergaat hij ook nog een aantal culinaire hoogstandjes zoals de door zijn vriend Hippolyte bereide Filet de Boeuf, naar keuze à la Bourguignonne, à l’Amiral, en croûte, à la Corsoise, à la Gardiane of à l’Empereur. Het barokke schaduwiaanse taalgebruik, doorspekt met vele bon mots, zorgde voor mij voor een feest der herkenning en kreeg me na bijna 50 jaar wederom plat. Het omslag is als vanouds van Dick Bruna.
Een aanrader voor oude fans, maar ook een prima gelegenheid voor anderen om de Schaduw te leren kennen. En hopelijk heeft Tomas Ross hier zoveel lol in dat hij in de toekomst Schaduwboeken blijft schrijven.
Dit boek is op 22 september 2010 eveneens uitgebreid besproken in het programma Puur Cultuur van MeerRadio.