Over wat was en nu niet meer en nog wat
Een moord uit liefde.
Het is 1959. In een oud dorp in het streng katholieke Noord-Limburg pleegt iemand een moord. En ander draait daarvoor de gevangenis in. De gevangene houdt zijn mond, uit liefde voor een meisje. Pas jaren later vertelt hij het verhaal.
Dat is de inhoud in een notendop van ‘het nooit geschreven verhaal’. Daarmee geeft uw recensent geen spoilers vrij, verklapt geen zaken die het boek daarmee verder onleesbaar maken. Nee. Dit is het gewoon. Niet meer en niet minder. Punt is alleen dat de auteur daarvoor 239 pagina’s nodig heeft. Pagina’s, die uw recensent van tijd tot tijd besmuikt geeuwend tot zich nam.
Auteur
Ton van Reen (1941) presenteert zijn lezers hiermee zijn 88ste boek. In zijn jonge, nog overmoedige jaren maakte hij deel uit van de redactie van het zich als literair tijdschrift afficherende Kuur en leverde daarvoor poëtische bijdragen. Sinds die tijd schreef hij gestaag verder. Romans, novellen, verhalen, kinder- en jeugdboeken en journalistiek werk.
Van Reen is afkomstig uit Limburg en de sfeer van die zuidelijke provincie ademt door in zijn werk. Op de achterflap van dit nieuwste boek legt de auteur uit wat hem tot het schrijven van dit verhaal bracht.
In de vroege jaren zestig, werkzaam als leerling-verpleger in het psychiatrisch ziekenhuis Ursula in Wassenaar, voerde hij vele gesprekken met door slapeloosheid gekwelde patiënten. Een van hen vertelde over een misdaad die hij niet had gepleegd, maar waarvoor hij wel de schuld op zich genomen had. Uit louter liefde. Voilà. Dit verhaal dient zo veel jaar later als raamwerk voor dit boek. Van Reen situeerde het verhaal in het hem geliefde en bekende Limburg. En hij speelde met de tijd. De jonge verpleger Van Reen hoorde het verhaal in 1960, maar het ware verhaal speelde zestig jaar eerder, rond 1900. In het boek worden dat 1959 en 2019.
Op zich nog wel een mooi gegeven. Maar het verhaal kabbelt voort als dikke stroop. Terugblikken naar de tijd van 1959 trááááág… de sfeerbeschrijving van de dorpjes in een slaperige provincie: zucht…. En dan de mensen die het verhaal tot leven moeten brengen… zij lijken al levend de dood nabij…
Genoeg gezegd. Dit boek is speciaal geschreven voor de bejaarden onder Van Reens Limburgse publiek die de tijd liefst langzaam zien verstrijken, zelfs als zij zich in een boek verdiepen.
Het nooit geschreven verhaal had wat mij betreft ongeschreven kunnen blijven.
Ton van Reen – Het nooit geschreven verhaal. ISBN 97 89493 21 468 2, 239 pagina’s, €19,50. Haarlem: In de Knipscheer 2022.