Drie vrouwen verbonden door mysterieus cijferwerk
Wat zoekt Leuven in Madrid?
Thomas Berg bereikt de leeftijd dat de tijd gaat vliegen, maar gedurende de negentien maanden van de voorbije corona-epidemie leek het erop dat de tijd stilstond. Het is al twee jaar geleden dat hij met vakantie ging, de corona had hem in België gedwongen. Maar nu, belooft hij zichzelf, gaat hij écht een reis plannen. Naar Rome, de eeuwige stad waar hij al zó lang heen wil. Als tien minuten later zijn telefoon gaat en een agent hem meldt dat er een lijk gevonden is zucht hij diep. Hij kan die Rome-reis weer vergeten.
Verstoppertje-spelende kinderen hebben een wel heel naargeestige ontdekking gedaan. Toen een van hen zich in het Van Dalepark in een van de drie oude bassins wilde verstoppen, vond ze het lichaam van een dode, geheel ontklede jonge vrouw. Het lijk was gruwelijk toegetakeld, vooral haar gezicht was zo zwaar beschadigd dat herkenning onmogelijk was. Het rechercheteam en de politiearts zijn ontdaan, en die zijn toch heel wat gewend geraakt in hun werk. De naakte vrouw is voorzien van een merkwaardig attribuut en in haar hand heeft zij een afdruk van een foto waar achterop een vreemd, onrustbarend zinnetje is gezet. De tekst is kort, maar suggereert dat de moordenaar het niet bij deze ene dode wil laten.
Thomas Berg tracht de diepere betekenis van de woorden te ontcijferen, misschien kan hij volgende moorden voorkomen. De politie betracht uiterste geheimhouding over de details, maar dat blijkt de moordenaar niet te zinnen. Hij wil aandacht. Hij stuurt een foto van zijn slachtoffer naar het plaatselijk tv-station ROB-journaal. De hoofdredacteur, Freya Bonen, besluit niet haar primeur te pakken, maar neemt contact op met Thomas Berg. Berg ontmoet haar en weet haar te weerhouden van plaatsing. Freya Bonen zelf komt daarbij met een verhaal dat Berg aan het denken zet. Want als dat verhaal klopt wijst ze hem ongewild de weg naar de moordenaar. En die moet dringend gestopt, want er wordt een tweede slachtoffer gevonden. De tekst achterop de foto van de eerste vrouw sluit niet écht aan, maar gaat wel in de richting. Thomas Berg gaat, zoals zijn aard is, aan de gang met symbolen, oude verhalen, opmerkelijke Madrileense oudejaarsgebruiken, doden en levenden. Volgens zijn superieuren en collega’s verliest hij de weg uit het oog, maar als ze hem schoorvoetend volgen blijkt Berg zoals vaker rechtlijnig. Hij bereikt zijn doel.
Auteur
Jo Claes (1955) werkte van 1984 tot zijn pensionering als docent Nederlands en Engels. Hij debuteerde in 1985 met de verhalenbundel De Stenen Toren. Dat leverde hem meteen de Beste-debuut prijs op. Hij publiceerde bestsellers over mythologie, hagiografie en iconografie. Alle misdaadromans van Claes – de Thomas Berg boeken, inmiddels zeventien stuks – spelen in Leuven. Hij won eerder de Hercule Poirot Publieksprijs 2014, de Gouden Strop 2015 en de Hercule Poirotprijs 2017.
Claes’ deskundigheid op onderwerpen als mythologie, iconografie en hagiografie komt ook duidelijk naar voren in de Berg-boeken. Ook treedt er een Leuven-deskundige in zijn boeken op, die de geschiedenis van deze stad tot in de diepste nerven en kieren kent. De intelligente moordenaars die oude stadssymbolen gebruiken om hun gram en wreedheid te halen, stuiten op ’s mans kennis omdat Berg hem graag consulteert.
De misdaadromans van Jo Claes zijn de beste in hun soort. Ook ditmaal ontrolt zich een geschiedenis die alle facetten van het leven raakt. En: dit keer wordt Thomas Berg zelfs geraakt door de pijlen van de Eros, maar Libertas gaat de strijd met hem aan. Wie van de goden wint?
Van de boeken over Bergs schreden op het speurderspad werden er inmiddels 185.000 verkocht. Met lenen en doorgeven komen Thomas Berg en Jo Claes daarmee op een trouwe lezersschare tenminste een half miljoen. Zeer verdiend. Dat mag meer worden.
Een geweldig boek. Een echte Jo Claes, en dat zegt genoeg voor de fijnproevers.
Jo Claes – De doden moeten hun getal hebben. ISBN 9-789-052-4009-76, 398 pagina’s, € 24,99. Antwerpen: Houtekiet Uitgeverij 2023.