Maria Genova & Angel van der Vecht – Het duivelskind. Foute ouders en falende jeugdzorg. ISBN 978-90-8975-239-0, 225 pagina’s, € 14,95. Meppel: Just Publishers 2013, inmiddels zesde druk.
Een jonge vrouw doet verslag van jarenlang seksueel misbruik en zware mishandeling.
Angel van der Vecht werd vanaf haar vierde jaar door haar vader sexueel misbruikt en mishandeld. Dit heeft zo’n 25 jaar geduurd. Angel schreef haar levensverhaal op. Ze deed dit in nauwe samenwerking met de uit Bulgarije afkomstige, maar hier buitengewoon goed gesettelde schrijfster Maria Genova, die zich eerder bezighield met onder meer vrouwenhandel en loverboys (Zie http://bit.ly/1larHnV en http://bit.ly/1oEkIns). Zo ontstond dit boek.
Het verhaal over incest en mishandeling overtreft qua gruwelijkheid alles, erger kan het niet. Angel was sinds haar vierde de prooi van de botte lusten van haar vader. Haar moeder weet er van en doet zelfs een keer mee. Ook voor opa is ze niet veilig, die leent haar tegen betaling uit aan andere mannen. Tot haar vader haar voor zichzelf opeist: Vanaf nu is Angel van mij en jij blijft met je poten van haar af. Ze is mijn bezit, van mij alleen. Angel werd ook voortdurend afgetuigd om de kleinste dingen. Enkele keren wordt ze opgesloten in de diepvrieskist. Als ze zeventien is wil haar vader haar met het mes op de keel dwingen om zelfmoord te plegen, maar ze weet te ontvluchten.
Angels ouders waren monsterlijk, hoe kun je je eigen kind zo iets aandoen? In hun ogen had ze niet geboren mogen worden, ze had er niet mogen zijn. Bovendien de duivel (het kwaad) zat in haar en kon alleen maar bedwongen worden door de seksuele handelingen en slaan. In de diepvrieskist moest het slechte in haar bevroren worden.
Waarom kwam Angel niet in opstand? In de eerste plaats omdat ze echt dacht dat ze slecht was. Haar vader dreigde ook steeds met het vermoorden van haar moeder. Maar bovenal had haar vader haar zowel geestelijk als lichamelijk volkomen in zijn macht. Ze gehoorzaamde hem blindelings en zonder enig protest. Als ze al uit huis is, staat hij met zijn auto voor de school en gaat ze braaf mee.
Een onthutsend feit is dat niemand haar kon helpen. Ze belandde in allerlei tehuizen en werd begeleid door een gezinsvoogd en een maatschappelijk werkster. Steeds gelukte het de ouders met slimme verhalen de dans te ontspringen. Toen ze na een zware mishandeling met duidelijk zichtbare sporen van geweld aangifte deed, kwam haar vader niet voor de rechter want de zaak werd geseponeerd.
Als ze eindelijk in veilig vaarwater is gekomen en trouwt met een begripvolle en liefdevolle man blijkt pas hoe ernstig zij beschadigd is. Dan begint het gevecht tegen de trauma’s.
Het duivelskind is een onthutsend boek waar wij veel van kunnen leren. Wat Angel de maatschappij verwijt is dat te veel mensen wegkijken, ook al hebben ze duidelijk aanwijzingen voor misbruik of geweld. Voor de zoveelste keer hoor je dat de politie verkrachting niet serieus neemt. Het falen van de jeugdzorg is zeker geen nieuws, maar door dit relaas wordt dat weer eens bevestigd.
Het boek laat van binnenuit zien hoe misbruik en mishandeling in een gezin werkt. Toch wordt één vraag niet beantwoord. Vanuit welk soort geloof wordt het gedrag van de ouders gelegitimeerd? Er is geen enkele verwijzing naar een kerk of secte. De vader zelf is een echte duivel in plaats van zijn lieve, onschuldige dochter.
Het is heel goed dat Angel van der Vecht met haar verhaal naar buiten is gekomen. Laten we hopen dat veel onderwijsmensen, politiemensen, en hulpverleners dit lezen en er van leren.
Een moedig boek.
Website van de eerste auteur; website van de tweede auteur