Caroline Nelissen – Kijk daar loopt een stewardess. ISBN 978-94-6153-555-9, 217 pagina’s, € 17,95. Soesterberg: Aspekt 2014.
Half roman, half autobiografie over het leven binnen de luchtvaart.
Na haar studie gaat Monica Lisa twee jaar in Israël werken. Als ze thuis komt is ze haar vriendenclub ontgroeid, haar beroep trekt haar niet meer en in een opwelling geeft ze zich op voor de opleiding tot stewardess. Ze wordt aangenomen en belandt in de tot dan toe onbekende wereld van de luchtvaart.
Ze houdt zich staande, krijgt plezier in haar werk, maar wordt na een beangstigende ervaring geconfronteerd met vliegangst. Ze bestrijdt die angst met pillen, want ze wil haar beroep niet uit.
Schrijfster Caroline Nelissen ging in juni 2014 met pensioen. Tot die tijd was ze 35 jaar in dienst bij een Nederlandse luchtvaartmaatschappij. Het boek wat zij nu heeft geschreven, bevat dan ook veel autobiografische elementen, vertelde ze bij de presentatie.
Nelissen deed aanvankelijk – evenals de hoofdpersoon uit haar boek – de ALO opleiding (tot lerares lichamelijke opvoeding), werkte twee jaar in het buitenland en kwam daarna in de luchtvaart terecht. Nu werkt ze als personal coach en helpt mensen hun kleine en grotere traumatische ervaringen te verwerken. Ze schreef eerder, ook op grond van persoonlijke ervaringen, een boek over internetdaten.
Dit is een vlot geschreven boek. Zonder denigrerend te willen zijn: het is een chicklit voor al die meisjes en vrouwen die ervan dromen of ooit droomden stewardess te worden. Zij kunnen in dit boek lezen, dat stewardess geen glamour-beroep is.
Maar lezend dacht ik soms: Waar heeft ze het over? Heb ik iets gemist? Dan bladerde ik terug en vond niet de aanknopingspunten die ik zocht.
Dat komt, omdat Caroline Nelissen in haar boek enorme tijdsprongen maakt. Hoofdstuk één start in 1979, het laatste hoofdstuk in 2008. Af en toe lijkt de schrijfster zelf de greep op de tijdlijn ook even kwijt te raken.
Een voorbeeld: ze begint de opleiding in 1979, na havo, vier jaar studie, twee jaar Israël. Een rekensommetje leert dat ze dan tenminste 23 jaar is. In 1990 zegt ze tegen haar moeder dat ze tegen de 30 loopt en al tien jaar gevlogen heeft. Die rekensommen kloppen niet.
Nog een voorbeeld. De hoofdpersoon vertelt haar collega’s in 1993 dat ze zwanger is. In 2003 heeft ze ‘een opgroeiende tiener’ die weer een pagina verder in groep 7 zit.
Nog één: Monica Lisa’s vader overlijdt in 2003. Haar moeder is dan nog fysiek en psychisch uitstekend in orde. Maar in 2004 bezoekt Monica Lisa haar moeder in het verpleegtehuis. Moeder is zwaar dement, herkent haar dochter nog maar zelden en zal na het bezoek meteen vergeten zijn dat ze is langs geweest.
Dergelijke dingen zouden misschien minder opvallen als niet elk hoofdstuk zo nadrukkelijk van een jaartal was voorzien. Dan ga je als lezer vanzelf meerekenen.
Overigens vind ik het de taak van de redacteur van de uitgeverij om de auteur hierop te wijzen zodat dat soort fouten verbeterd kunnen worden.
Desondanks is het een prettige roman, die af en toe tegen de psychologie aanleunt.
Een aardig boek voor luchtvaart-bewonderings-meisjes van alle leeftijden.