Pierre Lemaître – Rosy. Vertaald uit het Frans (Rosy & John) door Jan Steemers. ISBN 978-94-0160-425-3, 172 pagina’s, € 7,99. Amsterdam: Xander 2015.
Commissaris Camille Verhoeven als diender en psycholoog.
Het is mooi zonnig weer, die 20e mei. Op een terras zit een stel te zoenen, naast hen richt een jongeman zijn camera op de overkant van de straat. En hij filmt daarmee exact het moment dat daar een bom ontploft. De schade is gigantisch, er zijn veel gewonden, geen doden. De jongeman, Jean, heeft zijn doel bereikt en verdwijnt in de metro. Het meisje naast hem op het terras blijkt echter een fotografisch geheugen te hebben: ze is een ideale getuige om hem aan de politie te beschrijven. Als de jongen zich ’s middags op het politiebureau meldt en door haar herkend wordt, lijkt de dader gevangen. Einde zaak.
Nee, zo eenvoudig is het niet. De dader geeft aan dat hij per se wil praten met commandant Camille Verhoeven, de kleine, kale, altijd tekenende politieman die psychologisch inzicht koppelt aan een scherpe analytische geest.
Aan hem vertelt hij vervolgens dat dit de eerste bom in een reeks van zeven was. Wil men dood en verderf voorkomen, dan moet zijn moeder Rosy worden vrijgelaten uit de gevangenis, zij moeten samen onder een nieuwe naam naar Australië kunnen gaan en vijf miljoen euro mee krijgen.
Pierre Lemaître (1956) schreef eerder de trillertrilogie Irène, Alex en Camille met de kleine commandant Verhoeven in de hoofdrol. De reeks bezorgde hem internationale faam. Met Rosy breekt Lemaître even zijn trilogie binnen. Dit boek is qua tijd gesitueerd tussen Alex en Camille.
Camille Verhoeven zit in tijdnood. Als er iedere dag een bom zal ontploffen, zal er razendsnel gewerkt moeten worden. Toegeven dan maar aan de eis van de jongen? Of valt er preventief iets te doen? Hij komt er al pratend met Jean achter dat de jongen helemaal niet zo dol is op zijn moeder als deze actie zou doen denken. En als hij moeder en zoon confronteert blijkt de vrij domme Rosy inderdaad de zware pijler te zijn van een symbiotische relatie. Jean siddert voor haar. Waarom doet hij dan toch deze moeite zijn moeder vrij te krijgen?
Evenals bij de eerder verschenen boeken van de trilogie over Camille Verhoeven, zit de lezer aan de stoel gekluisterd om dit spannende boek uit te lezen en het mysterie te doorgronden. Lemaître schildert niet alleen met uiterst vaardige hand Verhoeven, zijn immer modieus geklede assistent Louis en de mededienders, maar ook de tragische mislukkeling Jean Garnier die niets in het leven meezat.
Ik hoop van harte dat de auteur geen afscheid zal nemen van zijn sublieme karakter Verhoeven.
Opnieuw een Pierre Lemaître om van te smullen.