Joke Boon– Bonen! Elke maand 12 verrassende recepten met bonen. ISBN 978-90-4882-960-6, 287 pagina’s, € 29,99. Amsterdam: Carrera 2015.
Kookboek met 144 originele bonenrecepten.
De auteur heeft haar bonenrecepten onderverdeeld in de maanden van het jaar, met aan het eind van iedere maand een stuk over bonen in het algemeen. Over de geschiedenis, de voedingswaarden, leuke weetjes: doperwten als ideaal ice pack, Luxemburgers die meer vlees eten dan Amerikanen (zou het in de naam zitten?) en over eiwittransitie. Geen zorgen, het is geen chemische verhandeling. Het gaat over de overgang naar een eiwitconsumptie die sterker op planten dan op dieren leunt. Ik neem aan dat ik niet hoef uit te leggen dat dit een goed idee is. Maar peulvruchten lijden een beetje aan een stoffig imago. Ze doen denken aan schilderijen als de aardappeleters (jaja… maar het hadden ook de boneneters kunnen zijn), aan winter, depressie, donker en winden laten.
Bonen zijn hip. Donker is gezellig. Winter is sneeuw. En winden laten gaat na drie weken bonen eten vanzelf over, volgens de schrijfster die dat een heel jaar iedere dag gedaan heeft. En bonen zijn ook heel prima in de zomer. Historische tuinbonen met bier en saffraan of doperwtenpuree met verse munt en gebakken spekvis. Om het nog maar niet te hebben over alle gevulde salades die je met peulvruchten kan maken. Lekkere recepten. Ouderwetse rats kuch en bonen, maar vooral veel recepten voor nieuwe, lichte en aantrekkelijke maaltijden.
De gado gado met tempeh was erg lekker. De cake en crostini van doperwten, geitenkaas en amandel zorgde ook de volgende dag bij de lunch nog voor jaloerse blikken. De groene soep dwong bij een ieder die binnenkwam de kreet ‘wat ruikt het hier lekker’ af. De gevulde paprika met gehakt en kikkererwten gaat zeker nog vaker op tafel komen, net als de Hollandse curry met grauwe erwten.
Ik ken de Japanse zoetigheden gemaakt van adukibonen en ben er niet dol op. Het zal wel hetzelfde zijn als met drop; als je er niet mee opgegroeid bent wordt het hoogstwaarschijnlijk nooit wat met de liefde voor bonenzoet. Maar ja, je moet jezelf toch een kans geven om je vooroordelen bij te stellen. En dus zijn we aan het werk getogen.
De magische chocoladepudding was zwaar, maar erg lekker. In een borrelglaasje serveren zou ik zeggen. De brownie met gember is een brownie voor volwassenen. De gember maakte het net even wat interessanter. En het smaakte, ter geruststelling, naar chocolade en niet naar bonen. Ook voor wie op zoek is naar glutenvrije alternatieven zeker de moeite waard.
En dan nog even over de grauwe erwt waar Joke zich liefdevol hard voor maakt: What’s in a name? That which we call a rose by any other name would smell as sweet. Om er nog maar wat Shakespeare in gooien. Maar toch, de naam helpt niet. De smaak daarentegen wel.
Ik kreeg na de presentatie van dit boek een zakje grauwe erwten mee naar huis. Grauw waren ze, en gerimpeld. Maar als je ze laat weken veranderen ze in prachtige bruine bolletjes . Na het koken zijn ze nog steeds prachtig en ook nog eens heel erg lekker.
Maar waar halen we ze vandaan? Bij de kwekers in Lutjewinkel of Barendrecht? Fantastisch plan. Als je een beetje in de buurt woont. Deze mensen hebben namelijk nog veel meer lekkere bonen.
Een ander optie is bestellen via internet:
http://www.peulvruchten-bestellen.nl/c-2564159/bonen/
Maarrrrr… als je de mazzel hebt een Dekamarkt in de buurt te hebben dan staan ze daar blij te wachten tussen de krombonen en de spliterwten.
Echter ook met het standaardassortiment bonen van de gemiddelde supermarkt kan je met dit boek onder de arm ontzettend lekker eten. En verander-de-wereld-begin-bij-jezelf als bonus. Verras jezelf, koop het boek en ga, net als Joke Boon, de bonenchallenge aan.
Better beans and bacon in peace than cakes and ale in fear (Aesop). Joke Boon zorgt ervoor dat je ook je cake in peace kunt eten met haar bonenbrownie en (hartige) erwtencake.