Martin Schouten – Den Haag. ISBN 978-94-913-6337-5, 207 pagina’s, € 17,50. Amsterdam: Gibbon Uitgeefagentschap 2015.
Politieroman waarin onder meer Den Haag, jazz en de Baader-Meinhofbende een rol spelen.
De Haagse hoofdinspecteur van politie Max Drooglever, amateurbokser en liefhebber van Spinoza en jazz, toont veel empathie voor slachtoffers, verdachten, collega’s en anderen die hij privé of tijdens de uitoefening van zijn beroep tegen het lijf loopt. Hij is niet snel te intimideren en neemt het niet zo nauw met de regeltjes als hij denkt daarmee verder te kunnen komen. In zijn omgang met zijn directe ondergeschikte en protegée, de Turkse inspecteur Aysel Sener, verbergt hij zijn verlegenheid achter het maken van grappen. Is hij misschien een beetje verliefd op haar?
De recent overleden moeder van Drooglever (een godsdienstfanaat) heeft hem een aantal panden nagelaten. Als hij een loods inspecteert voordat deze in de verkoop gaat treft hij daar Sjoerd Rietbeek aan, een bange man. Kort daarna wordt Rietbeek dood aangetroffen. Zelfmoord of moord?
Martin Schouten (1938) is e
en veelzijdig auteur. Hij studeerde sociologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam en werd journalist. Hij schreef een groot aantal boeken in verschillende genres.
Drooglever is ervan overtuigd dat Rietbeek vermoord is en gaat op zoek naar de dader. Daarbij komt hij in alle mogelijke kringen, kroegen en restaurants en steekt regelmatig mensen die dat nodig hebben een helpende hand toe en helpt hem bijvoorbeeld aan een tijdelijk onderkomen. Toch is hij geen doetje. Als een kraker die hij in één van zijn panden aantreft niet voor rede vatbaar blijkt, laat hij hem door één van zijn contacten uit de onderwereld uit het huis verwijderen.
Max krijgt hartelijke banden met een Poolse familie, maar zijn verhouding met de moeder van Sjoerd, een vriendin van zijn hoofdcommissaris, is bepaald ongemakkelijk. Hij ontfermt zich vaderlijk over Hanna, die hartstochtelijk verliefd op Sjoerd was.
In 1977 verbleef de Duitse werkgeversvoorzitter Hanns-Martin Schleyer enkele dagen in Scheveningen door als gevangene van de ultralinkse Baader-Meinhofbende. Door een lid van die bende werd tijdens een vuurgevecht een Haagse hoofdagent vermoord. Deze waar gebeurde voorvallen komen in het onderzoek plotseling bovendrijven en werpen een nieuw licht op één van de mogelijke verdachten. Ook de zoon van de politieman komt in het verhaal voor. Zo worden werkelijkheid en fictie knap door elkaar geweven.
Schouten hanteert een plezierige schrijfstijl die het de lezer mogelijk maakt met de hoofdpersoon mee te voelen. Dit weerhoudt hem niet de lezer verschillende keren op het verkeerde been te zetten, waaronder bij de ontknoping die gelukkig niet ongeloofwaardig is.
Soms kabbelt het boek een tijdje voort met verhalen over het wel en wee van de er in voorkomende personages, hun familieleden, eigenaardigheden en hobby’s. En dan duiken opeens nieuwe gegevens op die relevant zijn voor het onderzoek.
De droge humor van Max wordt lang niet altijd door zijn omgeving gewaardeerd, maar ik heb ervan genoten. Prachtig en heel menselijk is de passage waar hij zijn boosheid afreageert in het befaamde visrestaurant Saur door een kreeft uit het aquarium ter dood te veroordelen. Ik wil de kreeft niet Thermidor, maar in zijn volle gedaante, ik wil er een beetje mee vechten, dure fles wijn erbij. Het kraken van de kreeft kalmeert me…
Wat mij betreft een te late kennismaking met Martin Schouten. Ik zou het waarderen als Max Drooglever en Aysel Sener in een nieuw boek van hem terugkomen.
Fascinerend, mede omdat het geen doorsnee-thriller is.
Het boek is tevens op woensdag 11 februari 2016 besproken in het programma Puur Cultuur van MeerRadio. Het geluidsbestand wordt staat hieronder.