Ruth Ware – In een donker donker bos. Vertaald uit het Engels (In A Dark, Dark Wood) door Hanneke van Soest. ISBN 978-90-245-7076-8, 319 pagina’s, Tijdelijk € 16,99. Amsterdam: Luitingh-Sijthoff 2016.
Vrijgezellenfeest voor vrouwen wordt geen vrolijke boel.
Als Nora via e-mail een uitnodiging krijgt voor het vrijgezellenfeest van Clare is ze stomverbaasd. Clare is jaren haar beste vriendin geweest, maar nu heeft ze haar al tien jaar niet meer gezien. Tien jaar geleden verhuisde Nora plotseling, nadat James, het vriendje dat zij nooit meer heeft kunnen vergeten, per sms de verkering uitmaakte. Buiten Clare wisten toen maar heel weinig mensen daarvan.
Na overleg met Nina die ook gevraagd is, besluiten ze allebei te gaan. Als Nora en Nina op het opgegeven adres arriveren, blijkt dat een ‘glazen huis’ midden in een donker bos te zijn. Dat huis is eigendom van de tante van Flo, nu Clares beste vriendin. Flo is onderdanig verrukt van Clare, imiteert haar regelmatig en zegt regelmatig dat ze alles voor de schat zou willen doen. Uiteindelijk bestaat het gezelschap maar uit vijf mensen: naast de drie vrouwen nog toneelschrijver Tom en de bruid natuurlijk: Clare.
Ruth Ware groeide op in Sussex. Ze studeerde in Manchester en woonde in Parijs. Deze thriller is haar debuut. Independent noemde in 2015 het boek ‘de spannendste thriller van het jaar’ en vervolgde: Ik daag iedereen uit om dit boek over vergiftigde vrouwenvriendschap niet in één ruk uit te lezen.
Bovenstaand citaat geeft tot in de finesses aan waarop dit boek stoelt: ‘vergiftigde vrouwenvriendschappen’. Want de altijd zo engelachtige Clare is verre van engelachtig. Ze wil Nora op opmerkelijke wijze flink zout in de wonde wrijven over haar verloren gegane jeugdliefde en ze misbruikt Flo’s adoratie waar mogelijk.
Langzaam maar zeker sluipt er een heel onbehaaglijke sfeer van haat, nijd en spanning het boek binnen. Want wie weet wat en waarom? En wie zwijgt om dezelfde reden? Als er dan, na een onaangename middag kleiduiven schieten en een sessie met een ‘schrijfbord’, ’s nachts een insluiper blijkt te zijn geweest, staan ieders haren overeind.
Want ja, er valt een dode. Daar werkt het boek langzaamaan naar toe. Maar wie? Waarom? De lezer krijgt knap voorgeschoteld hoe de stukjes van de puzzel op zijn plaats worden gelegd. Hoewel dat in dit boek meer ‘haar plaats’ is. Want dit boek staat vol met ‘wijvenstreken’, onderhuids gif en de zogenaamd vriendelijke opmerkingen waarin een bepaald soort vrouwen zo goed is: onschuldig voor een buitenstaander maar dodelijk voor de verstaander. Een serpent is er niets bij.
Kortom: genieten geblazen voor de lezer. Al heb ik zo’n sterk vermoeden dat vrouwen dit boek, juist vanwege genoemde streken die mannen vaak ontgaan, er nog net meer genoegen aan zullen beleven.
‘Vals vrouwenplezier’.