Eppo König & Juliette Vasterman (red) – 300 alledaagse mysteries. ISBN 978-90-468-2049-0, 640 pagina’s, € 15,-. Amsterdam: Nieuw Amsterdam / NRC Next 2016.
Boek vol ‘mooie’ weetjes.
Zes jaar lang stelden de lezers van nrc.next vragen over de meest uiteenlopende onderwerpen. Toen de rubriek van start ging reageerden sommige journalisten sceptisch: ze verwachtten dat de vragen snel zouden opdrogen. Maar de lezers bleken vervuld van nieuwsgierigheid naar merkwaardige dingen. Merkwaardig, maar beslist niet altijd eenvoudig te beantwoorden. De krant deed in de zes jaar dat de rubriek next question bestond, een beroep op de deskundigheid van vele wetenschappers. En zelfs die schudden de antwoorden op schijnbaar triviale vragen lang niet altijd uit de mouw maar moesten echt speurwerk verrichten.
Inmiddels zijn er drie verzamelbundels op thema verschenen. In dit boek bundelden de twee redacteuren de leukste, interessantste en verrassendste vragen en antwoorden. We doen een greep.
Is klagen over het weer typisch Nederlands? Sinds wanneer speelt Oranje in oranje? Is fotogeniek zijn te leren? Hoe eet je een tompoes? Hoe Hollands zijn de ‘Hollandse luchten’? Waarom begint je toetsenbord met QUERTY? Waarom knielen mannen bij een huwelijksaanzoek? Bestaat zure regen nog? Waarom betekent een vinkje: taak volbracht? Kan schimmelkaas schimmelen? En ga zo maar door….
Eppo König (1978) studeerde geschiedenis. Hij en Juliette Vasterman (1980) zijn beiden redacteur bij NRC Handelsblad. Ze coördineerden samen de rubriek next.question en stelden de verzamelbundels samen. Ze werden van antwoorden voorzien door zo’n 80 mede-auteurs.
Hoeveel verdient de paus? (niets, hij krijgt alles wat hij nodig heeft). Waarom branden er rode lampjes in de rosse buurt? (om – citaat uit studie over 4 eeuwen prostitutie in Amsterdam – de ‘verwelkte boezems en naakte schouders te beglanzen’ en – proefschrift Besmetters en besmetten (2003) – als onveiligheidssignaal: ‘zo worden soa’s beter verborgen’). Waar zijn de Peruaanse panfluitspelers gebleven? (Ze zijn terug naar Ecuador – daar kwamen ze vandaan – , hun aantal werd te groot). Hoe schold men vroeger? (Er is altijd plek voor ‘klerelijers’ geweest. 
Ziektes hebben het immer goed gedaan in het schelden). Ach… ik kan aan de gang blijven. Citeren is al een feest, je ontdekt steeds weer nieuwe dingen.
U kunt gewoon het best dit zeer betaalbare boekje kopen, het naast uw leesstoel leggen en er tussen de bedrijven door steeds stukjes uit lezen. Het is geen pageturner. Dat kan ook niet. Maar dat maakt het in dit geval extra aardig.
Helemaal geen kritiek op dit geef- en krijgboekje? Ja. Toch wel. Het is gedrukt in een zo kleine letter dat het misschien voor de boekhandelaar aanbeveling verdient een duo-verkoop-actie te voeren met een brillenzaak of drogisterij: boekje plus leesbril voor één prijs. Lezen is turen in dit boek. Dat is jammer, maar doet aan onze waardering verder niets af.
Geweldig!