Karin Fossum – Veenbrand. Vertaald uit het Noors (Helvetesilden) door Lycy Pijtersen. ISBN 978-94-6068-817-1, 279 pagina’s, € 19,95. Baarn: Marmer 2016.
Inspecteur Sejer moet een moord oplossen op een lieve moeder met haar kleine zoontje.
Bij een boerderij staat een oude caravan waarin Bonnie met haar zoontje Simon voor de grap een nachtje mogen slapen. De andere ochtend worden ze dood aangetroffen. Rechercheur Konrad Sejer moet met zijn assistent Jacob Skarre de moord oplossen. Het blijkt een lastige zaak omdat elke motief ontbreekt. Er wordt niets vermist en het gaat om een lieve vrouw. Bonnie is zowel een lieve, bezorgde moeder als een zeer zorgzame en geliefde thuishulp. Alleen Henny, de moeder van Bonnie, lijkt iets achter te houden. In de omgeving van de boerderij is een oude, rode bestelwagen gezien. Dat is voorlopig het enige aanknopingspunt.
De Noorse schrijfster Karin Fossum (1954, pseudoniem van Karin Mathisen) schreef een nieuwe, inmiddels bekroonde thriller in de succesrijke reeks over inspecteur Sejer. Het boek is overigens goed ‘los’ te lezen.
De thriller kent drie verhaallijnen en twee tijdlagen. Het verhaal begint in juli 2005 met de vondst van de lijken en de naspeuringen van Sejer. De andere verhalen spelen in 2004. We volgen Bonnie als ze met grote tegenzin haar zoontje naar de crèche moet brengen. Ieder ochtend is het een drama. De verdere dag gaat Bonnie naar oude mensen die zij met veel liefde en geduld verzorgt. Bonnie leeft alleen met haar zoontje want haar echtgenoot heeft haar verlaten.
De andere verhaallijn speelt ook in december 2004 en handelt eveneens over een moeder. Mass woont samen met haar haar zoon Eddie. Hij is 21 en om onduidelijke redenen niet in staat te werken. Hij is erg afhankelijk van zijn moeder en wil dat ze voortdurend thuis is. Zijn vader heeft het gezin verlaten omdat hij verliefd werd op een jongere vrouw. Inmiddels is hij overleden en Eddie doet zijn uiterste best om te vinden waar hij begraven is.
Dit boek is nauwelijks een thriller te noemen omdat er bijna geen spannende gebeurtenissen zijn. Klassiek is natuurlijk dat het verhaal begint met het vinden van vermoorde lichamen en dat de rechercheurs Sejer en Skarre beginnen met hun naspeuringen. Dit rechercheren heeft in deze roman een zeer bescheiden plaats. Er is nauwelijks sprake van enige voortgang. Volop aandacht krijgen de twee gezinnetjes. Lange tijd is daar alleen maar sprake van dagelijkse routine. De schrijfster besteedt hier veel aandacht aan. De personages komen heel goed uit de verf, zeker de ouderenverzorgster Bonnie. Mass met haar zoon Eddie worden wat minder duidelijk omschreven. Wat is er nu precies aan de hand met Mass? Hij lijkt geestelijk beperkt, angstig en heel afhankelijk van zijn moeder, maar hij gaat wel heel ondernemend op onderzoek naar zijn vader. Van Mass krijgen we weinig te horen. Hoe komt zij aan haar inkomen? De verhalen kabbelen voort tot er in beide gezinnetjes iets heel ingrijpends gebeurt. Dan komt er ook vaart in de roman. De ontknoping is verrassend en heftig.
Op de omslag wordt het boek een literaire thriller genoemd. Een thriller is het niet zozeer, wel een niet al te spannende politieroman. Er is wel degelijk sprake van literatuur. De verhaalopbouw is knap en als lezer kun je je goed inleven inde personages. We kunnen het helemaal eens zijn met de covertekst: Karin Fossum verstaat de kunst op een sobere en diepgravende manier over heel gewone mensen te schrijven. De roman leest heel prettig en is boeiend genoeg om achter elkaar uit te lezen.
Onderhoudende Noorse politieroman