Simon de Waal – Nemesis. ISBN 978-90-488-3496-9, 265 pagina’s, € 19,99. Amsterdam: Lebowski 2016.
Meedogenloze politiemensen gaan samen met een officier van justitie op eigen houtje wraaknemen voor een vermoorde collega.
Enkele rechercheurs onder leiding van een officier van justitie staan op het punt de zeer belangrijke topcrimineel Guzmann te pakken omdat ze twee getuigen hebben. In het inleidende hoofdstuk gebeuren direct heftige dingen. De getuigen en een politieman van het team worden vermoord. De hoofdofficier wil de zaak sluiten, maar spontaan ontstaat een illegaal team dat buiten de wet handelt. Ze noemen zich Nemesis, naar de Griekse godin die staat voor wrekende gerechtigheid.
Simon de Waal (1961) is zelf (tegenwoordig parttime) rechercheur zware misdaad. Daarnaast is hij schrijver, scenarist en regisseur. Met Appie Baantjer schreef hij verscheidene politieromans en zelf schreef hij er vier, waarvan Pentito bekroond werd. Dit jaar verscheen Vector van zijn hand, het cadeauboek voor de Spannende Boeken Weken te vervaardigen.
Het boek begint in het huis van officier Sylvia van Mael. Ineens staan er twee mannen in haar kamer. Eén van de mannen is een getuige in de zaak Guzmann. Hij wordt ter plekke door het hoofd geschoten. Als de politie even later naar het huis van de tweede getuige gaat wordt rechercheur Mark vernietigd door een bom en blijkt de getuige vermoord en verdwenen.
Het eigenlijke verhaal bestaat uit de naspeuringen en acties van het al eerder genoemde onderzoeksteam. Ze werken vanuit een loods met een cel, treden keihard op en negeren de wet. Ze gijzelen, mishandelen, chanteren en luisteren af.
De opbouw van het boek is als volgt. Een proloog waarin al veel gebeurt, geen echte inleiding, maar een echt begin met veel actie. Daarna volgen vijf lange hoofdstukken aangeduid als delen. Elk deel heeft een citaat, soms uit de wereldliteratuur. Bijvoorbeeld van Marcus Aurelius, William Shakespeare (Hell is empty and all the devils are here) en Nietsche (Pas op dat je bij het bestrijden van monsters niet zelf een monster wordt – als je lange tijd in de afgrond kijkt, dan kijkt de afgrond ook in jou). Goed gekozen citaten.
Heel bijzonder is dat je voor bijna alle personages sympathie kan hebben, ondanks het feit dat ze in de fout gaan. Hoofdpersoon is officier Sylvia die de strijd tegen crimineel Guzmann (een soort Willem Holleeder) niet wil opgeven. Haar gezinssituatie is omgekeerd aan wat we meestal meemaken in politieromans. Nu geen mannelijke speurder die zijn gezin verwaarloost, maar een opstandige echtgenoot die eist dat zijn vrouw stopt met haar werk. Hij gaat zelfs zo ver dat hij haar verraadt bij de hoofdofficier van justitie.
Een heerlijke politieroman die leest als een trein en veel actie bevat. Origineel is het feit dat de mensen van de wet buiten hun boekje gaan. Minder geloofwaardig is dat alles wel heel voorspoedig verloopt. De plannetjes verlopen vlekkeloos en de bazen grijpen niet in.
Originele, spijkerharde politieroman.