Pierre Lemaître – Vals leven. Vertaald uit het Frans (Robe de marié) door Yvonne Kloosterman. ISBN 978-94-0160-504-5. 299 pagina’s, €19,99. Amsterdam: Xander 2016.
Jonge vrouw weet niet of ze moordenaar of slachtoffer is.
Sophie Auverney leidt een rustig leven als oppas van het aardige 6-jarige jongetje Leo. De twee zijn dol op elkaar. En dan plots is daar het moment – in het boek als Proloog beschreven – dat zij op de grond zit met het lijk van Leo op schoot. Het kind is op gruwelijke wijze vermoord. Het is niet de eerste dode waarmee Sophie te maken heeft. Haar echtgenoot pleegde zelfmoord, haar schoonmoeder overleed nadat ze van de trap was gevallen en zelf verloor Sophie haar kind na een miskraam. Een mens zou er krankzinnig van worden. En dat is precies wat Sophie vreest. Zij is bang dat zij de hand heeft gehad in al die sterfgevallen. Het rustige oppasbaantje moest haar van die waan genezen en nu is ook Leo dood, van wie zij zo veel was gaan houden. Zij moet dus de moordenaar zijn.
Sophie besluit, door paniek overmand, te vluchten en geen spoor achter te laten. Ze haalt al haar geld van de bank, meet zich tijdelijk een nieuwe naam en een nieuw uiterlijk aan… maar vraag niet hoe! En ze besluit met de eerste de beste man die haar wil te gaan trouwen om zich te verschuilen achter zijn leven. Waar en met wie dan ook. Maar zij moet in die tussentijd natuurlijk wel zorgen uit handen van de politie te blijven die Leo’s moordenaar zoekt.
Pierre Lemaître (1956) is auteur en scenarioschrijver. Bovenal is hij de ‘schepper’ van de 1.45 m lange Camille Verhoeven, de hoofdrolspeler uit de meesterlijke commandant Verhoeven-serie, bestaand uit Camille, Alex, Irène en Rosy. Hij ontving in 2013 de Prix Concourt.
Dit boek is in tweeën gedeeld. In deel een is de lezer getuige van Sophies ellende. Normaal gesproken weet een moordenaar heel goed wat hij op zijn geweten heeft, maar dat is nu juist Sophies probleem. Ze ‘zit met de doden’, maar heeft geen enkele herinnering aan eventuele moorden. Kan zij haar eigen geheugen niet meer vertrouwen? Ze begint langzaam maar zeker tot de conclusie te komen dat zij de moordenaar wel moet zijn. Angstaanjagend. Of wordt er een gruwelijk ‘spel’ met haar gespeeld?
In het tweede deel is Sophie inderdaad aan de man gekomen. Maar daarmee is het leed niet geleden. De nieuwe echtgenoot tekent in een dagboek op hoezeer hij bezeten raakt van Sophie, haar blijft volgen. Maar Franz, zo heet de ‘gelukkige’, torst ook een heel verleden mee en dat blijkt onverwachte raakvlakken te hebben met dat van Sophie. Toeval? Of meedogenloze opzet? De lezer komt er vanzelf wel achter, het plot wordt ingenieus ontrafeld.
Na de internationale successen met Camille Verhoeven besloot de uitgever eerder werk van de auteur opnieuw uit te geven in eenzelfde fraaie vormgeving als de genoemde serie. Dit boek kwam al in 2009 uit onder de titel Bruidsjurk. Het is voorstelbaar, zo’n reprise, maar toch ook niet helemaal eerlijk. Wie op de ervaringen met de serie dit boek koopt, wordt toch enigszins teleurgesteld.
Want dit is een prima detective, maar het boek mist de sprankelende toon en de opzienbarende plot die de latere Verhoevens kenmerkt. De schrijver is in de loop der jaren almaar beter gaan schrijven en de lezer wordt met dit eerdere boek een stapje terug in de tijd gezet. Dat is maar beperkte kritiek.
Dit is en blijft een Lemaître, een auteur die u niet mag missen.