Sterre Carron – Gotcha! ISBN 978-94-9201-154-1, 391 bladzijden, €19,95. Tielt (B): Witsand 2016.
Moord op meisje na tien jaar opgelost.
Antwerpen, 2006. Arts/viroloog Sofie heeft nachtdienst als ze wordt gebeld door haar elfjarige dochter Lorena. Het meisje is doodsbang, fluistert dat er iemand in huis is en dat papa Mattias in de tuin door twee mannen onder schot wordt gehouden. De mannen willen dat hij hun vertelt waar zijn dochter is. Sofia sommeert Lorena zich te verstoppen. Zij belt de politie en komt meteen naar huis, in Keerbergen. Maar voor het contact wordt verbroken hoort Sofia Lorena jammeren, er klinkt een ijzingwekkende kreet Gotcha! en daarna wordt het stil.
Kort daarna worden de lichamen van haar man en dochter gevonden. De politie komt met zwaar geschut in actie, maar de moordenaars van Lorena en Mattias worden niet gevonden. Hoogst frustrerend voor de bedroefde Sofia. Ze besluit naar Guinee te vertrekken om als ebola-arts te gaan werken. Gevaarlijk werk, maar sinds de moorden beschouwt ze haar leven als zinloos, dus dat maakt haar niet uit.
In 2016, tien jaar later, krijgt de Mechelse hoofdinspecteur moordzaken Rani Diaz te maken met de lugubere vondst van een arm in verregaande staat van ontbinding. Kort daarna gebeurt dat opnieuw. Dat wijst op een lijk. Maar wie is het? En waar is de rest van het lichaam? Ze komen er achter, maar vragen zich af of hun theorieën wel kloppen. Totdat iemand uit Rani’s team met loepzuivere blik een detail ontdekt dat de armen van deze dode linkt aan de dood van Mattias. En daarmee komen twee verhalen, die lange tijd evenwijdig liepen, op een goed moment samen. Vanaf dat moment horen de doden bij elkaar, komt de cold case uit 2006 weer opnieuw in de aandacht te staan.
Sterre Carron (1957) is een pseudoniem van een arts die onder andere jaren lang Rwanda en Zaïre werkte. Terug in België debuteerde ze in 2013 met Mara. In de jaren erna schreef ze elk jaar steeds twee detectives rond inspecteur Rani Diaz.
De jaren 2006 en 2016 zijn niet voor niets nadrukkelijk genoemd. De auteur vertelt twee boeiende verhalen die in deze jaren spelen. In elk jaar, soms naast elkaar, raken de lijnen elkaar even en uiteindelijk maakt zij de stelling waar dat ‘twee evenwijdige lijnen elkaar snijden in het oneindige’, met dien verstande dat het oneindige hier binnen de drukletters ligt waarin het verhaal is verscholen. Knap, zo’n opzet als zigzag-verhaal.
Als lezer duik je mee die geschiedenissen in. Steeds als je leest in 2006 ben je teleurgesteld als dat verhaal stopt en je de overstap weer moet maken want je wilt meer weten over wat zich afspeelt. Verwarrend? Valt mee. Je zit zo weer in. En het eind is heel vernuftig.
Dit boek is het ‘los’ te lezen vervolg op het enkele maanden geleden verschenen Indra. De lezers van dit boek die willen weten wat met de bij een aanslag ernstig gewonde inspecteurs uit dit boek is gebeurd worden op hun wenken bediend. De anderen worden kort over het gebeurde in Indra geïnformeerd, maar ze worden vast nieuwsgierig naar dat boek. Want één Sterre Carron smaakt naar meer. Dat wordt met dit boek opnieuw overtuigend bewezen.
Lezen!