Margriet de Moor – Van vogels en mensen. ISBN 978-90-234-9830-8, 254 pagina’s, €19,95. Amsterdam: De Bezige Bij 2016.
Dochter wreekt het haar moeder aangedane onrecht.
Louise Bergman uit Katwijk is een lieve, bescheiden en hulpvaardige bejaardenverzorgster. Een van haar cliënten is de 90-jarige Bruno Mesdag. Hij is eenzaam, Louise geeft hem een sprankje levensvreugde, hij is dol op haar en de goede band is wederzijds. Louise is dan ook compleet van slag als zij een telefoontje krijgt dat Bruno vermoord – en beroofd van zijn geld – in zijn kamer is gevonden. En dat niet alleen, zíj was de laatste die hem levend zag en dat stempelt haar tot mogelijke dader. De politie wil haar ondervragen, zij werkt bereidwillig mee.
Maar dan komt ze terecht in een horrorscenario. De rechercheurs hebben in hun hoofd al het plaatje klaar: Louise is de dader. En de heren hebben maar één doel: Louise te laten bekennen. Ze schreeuwen en praten op haar in, brengen haar in martelende onzekerheid over wat wel en niet gebeurd zou zijn. Murw geslagen zit zij daar. Ik keek naar zijn bewegende vlezige mond. De mond was een wildeman. Hij bewoog zich op een handbreedte van mijn gezicht en fascineerde me totaal. (…) Het was pure magie. Ik behoorde hem. (…) ‘Ja, ja, ja…!’ onderbrak ik toen het punt van onhoudbaarheid was bereikt. Waarop alles verstomde.
De agenten hebben hun zin. Louise heeft bekend. Ze tekent haar verklaring, trekt hem in als het te laat is en krijgt jaren cel opgelegd. Haar man en dochter blijven haar steunen, wachten op haar terugkeer.
Margriet de Moor (1941) studeerde zang, archeologie en kunstgeschiedenis. Ze debuteerde in 1988 met Op de rug gezien. Daarna volgden 15 romans en verhalenbundels. Ze ontving in 1992 de AKO-literatuurprijs voor Eerst grijs dan wit dan blauw.
Tot zover heeft de lezer de indruk geconfronteerd te worden met een geromantiseerde versie van het leven van Ina Post, die in 1986 onterecht werd beschuldigd van het bestelen en wurgen van een bejaarde cliënt. Ook zij werd zo hard ondervraagd dat zij in arren moede bekende. Post werd veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf. Een geval van ‘gerechtelijke dwaling’ zoals er meer voorkomen. Bij De Moor heet Post Louise Bergman.
Maar daarna dwaalt de schrijver van het pad van Post af. Haar man, een vrachtwagenchauffeur, steunt haar nog steeds, maar troost zich onderweg weleens met een andere vrouw. Louises dochter Marie Lina (Lineke) groeit op zonder moeder. Bij haar rijpt een plan: ze zal haar moeder wreken. Haar grote liefde Rinus – vogelverdrijver op Schiphol – weet wat er in haar groeit. Wat er dan plaatsvindt zal de meelevende lezer een glimlach van vreugde ontlokken, ondanks de consequenties van de verrichte daad.
Lees hoe Margriet de Moor op haar bekende prachtige, vaak poëtische manier van een gerechtelijke dwaling een boeiend verhaal weet te maken.
Over de speling van het lot en de straf voor gestoorde dwazen.