Sterre Carron – Matsya. ISBN 978-94-9201-165-7, 336 pagina’s, €19,95. Tielt (B): Witsand 2016.
Moordenaar zint leven lang op wraak en slaat dan gruwelijk toe.
Oncologie-kinderchirurg Ellen Verbeek, haar man tandarts Mark en hun 5-jarige tweeling Liselotte en Hendrik vormen een modelgezin. Gelukkig, rijk en gezond, en een goed geordend bestaan. Maar als Ellen en Mark naar een nieuwjaarsbijeenkomst gaan dringt een insluiper hun huis binnen. Oppas Emma hoort vreemde geluiden in de babyfoon, gaat de insluiper achterna en betrapt hem in de kamer van het kleine meisje. Ze gaat hem te lijf, hij vlucht de kamer uit maar vermoordt Emma bij het zwembad. Liselotte blijft ongedeerd, rept wel van een ‘pratend spook’, maar in de consternatie wordt dat terzijde geschoven.
Als inspecteur Rani Diaz, haar trouwe kompaan Bert Simons en het voltallige politiecorps van bureau Mechelen zich op deze zaak richten blijkt het beeld van het sprookjesgezin wat barsten te vertonen. Maar Ellen noch Mark is bereid het achterste van de tong te laten zien. Dat bemoeilijkt het onderzoek zeer. Kort daarna wordt er een pasgeboren baby uit het ziekenhuis ontvoerd. Het kind wordt dood teruggevonden op het kerkhof, bij het graf van Ellens vader. Vreemd genoeg is er bij het lijkje ook een pakketje bedorven vis gelegd. Rani Diaz legt – hoezeer haar knorrige chef Van Damme haar ook tegenspreekt – meteen verband tussen deze twee doden. Twee doden… maar daarbij blijft het niet. Wat beweegt de moordenaar?
Sterre Carron (1957) werkte jarenlang als vroedvrouw in Afrika. Inmiddels is ze één van de meest succesvolle Vlaamse thrillerschrijvers. Rani Diaz is van meet af aan haar ‘vaste inspecteur’, in 2017 komt deel acht uit. Matsya, het derde deel uit de serie en een lievelingsboek van de auteur, is een heruitgave.
Het is voor de lezer duidelijk dat de auteur deskundig is op medisch terrein, een boeiend aspect. Weest niet bevreesd dat deze misdaadromans een ‘zoetelijke-zorgsfeer’ uitstralen, integendeel. Sommige scènes zijn wreed, zelfs ronduit akelig en wie daarmee moeite heeft moet ze maar lezen zoals een kind naar een griezelfilm kijkt: gefilterd, met de vingers gespreid voor de ogen. Want zeg nu zelf, een moordenaar is geen zachtzinnig type, dat zou hem ongeloofwaardig maken.
Dit boek heeft een opmerkelijke opbouw. Het eerste hoofdstuk Wraak! is in cursief gezet. Daarin is de moordenaar aan het woord. Door het boek heen evalueert hij steeds even in zulke cursief-hoofdstukjes hoe goed of fout hij gehandeld heeft. Pas ver in het boek echter komt de lezer achter zijn identiteit en welke motieven er tot zijn daden hebben geleid.
Het verhaal duikt af en toe diep het verleden in. Daarna combineren en deduceren Rani en haar team wat waarmee te maken kan hebben om uiteindelijk de losse draden aan elkaar te knopen. Wat Rani Diaz extra innemend maakt is haar interesse voor de privébesognes van haar collega’s en de blik die Carron de lezer gunt in Rani’s eigen leven.
Heerlijke misdaadroman. Meer dan terecht herdrukt.