Philip Kerr – Pruisisch Blauw. Vertaald uit het Engels (Prussian Blue) door Jan Pott. ISBN 978-90-225-7993-0, 558 pagina’s, € 19,99. Amsterdam: Boekerij 2017.
Bernie Gunther wordt in 1956 geconfronteerd met een ‘oude zaak’ uit 1956. Een en ander leidt (weer) tot een bloedstollend avontuur.
Een week voordat Adolf Hitler zijn vijftigste verjaardag op de Berghof zal vieren wordt op het terras van zijn Beierse vakantieverblijf een hooggeplaatste nazi doodgeschoten. Borman, Hitlers tweede man, is er alles aan gelegen de moordenaar te grijpen zodat de Führer op 20 april 1939 veilig zijn cadeautjes kan uitpakken.
Bernhard Gunther, de beroemde rechercheur die de stormen van het Derde Rijk heeft doorstaan, slijt in 1956 zijn dagen aan de Cote d’Azur. Hoewel de Tweede Wereldoorlog al meer dan tien jaar is afgelopen, wordt hij geconfronteerd met zijn verleden toen hij tegen wil en dank in dienst was bij Reinhard Heydrich, hoofd van de Sicherheitsdienst.
Het is Friedrich Korsch. Deze ex-nazi maakt thans zijn fascistoïde handwerk ten nutte van de Stasi uit de DDR en zet Gunther onder druk mee te helpen een onwelgevallige dissident te elimineren door thallium toe te dienen. Thallium leidt tot een zeer pijnlijke dood en alleen het synthetisch pigment Pruisisch Blauw werkt als tegengif. Terwijl Benny Gunther alles in het werk stelt zich van deze Korsch te ontdoen, worden we meegenomen naar april 1939.
Een week voordat Hitler zijn vijfde kroonjaar zal vieren op zijn geliefde vakantiehuis annex nazi-commandocentrum in de Beierse Alpen, is er een bijeenkomst van hoge plaatselijke nazi’s op het bijbehorende terras. Daar wordt een hunner door het hoofd geschoten door een scherpschutter. Hitler is geen doelwit, want het is algemeen bekend dat hij pas op 20 april, de dag van zijn verjaardag zal arriveren.
Martin Borman heeft de algehele leiding over de Berghof en het gebied er omheen. Omdat het ondenkbaar is dat de jarige ook maar enig gevaar zal lopen is het van het grootste belang dat de moordenaar binnen een week gepakt wordt. Borman weet dat Heydrich in Berlijn beschikt over een uitstekende rechercheur en vraagt om diens hulp.
Die voortreffelijke politieman is Bernhard Gunther. Hij wordt per direct in de protserige Mercedes van Heydrich naar Berchtesgaden gereden en gaat onmiddellijk aan de slag. Het duurt niet lang of Gunther merkt dat hij in een wespennest is terecht gekomen. Op en om de Berghof stikt het van hoge nazi’s die strijden om de pikorde, hebben alle inwoners wel een jachtgeweer en openstaande rekeningen te vereffenen en profiteren hoeren van allerlei slag van de fascistische drukte rond de Berghof. Niemand is te vertrouwen en het duurt niet lang of rechercheur Gunther heeft niet één, maar wel vier moorden op te lossen. Hij verzucht dat Adolf Hitler eigenlijk de enige is die hij niet verdenkt.
Philip Kerr is wereldberoemd geworden met zijn romans waarin Bernie Gunther als hoofdpersoon tegen wil en dank fungeert. Dit is al de twaalfde thriller en deze lijkt nog wel beter dan alle voorgaande. Op zijn al vaak geroemde sarcastische toon laat hij de nazi’s, in hun pogingen hun misdaden te verstoppen, alle hoeken van de kamer zien en weet door het oog van de naald ook nog even de Stasi te slim af te zijn. Maar het is af en toe, zoals dat hoort bij een superthriller, kantje boord. Het boek is goed ‘los’ te lezen, maar wie dit doet gaat onmiddellijk op zoek naar vorige delen uit de reeks.
Weergaloos!