R
osanne Hertzberger – Ode aan de E-nummers. Waarom E-nummers, kant-en-klaarmaaltijden en conserveermiddelen ons leven beter maken. ISBN 978-90-263-3087-2, 259 pagina’s, € 19,00. Amsterdam: AMBO | Anthos 2017.
Over feiten in plaats van gevoelens.
Het is fijn dat je niet in je diepere zelf hoeft te duiken om te kijken hoe je voelt over groen leven en de toekomst van de wereld, maar dat iemand je gewoon uitlegt hoe het zit. Na het lezen van dit boek kijk je nooit meer hetzelfde naar je M&M’s, naar diëten en naar alles wat in de algemene opinie groen en goed voor de planeet is. Het is zeker geen saaie verhandeling over E-nummers, maar interessante informatie en af en toe hilarische en absurde verhalen over ‘natuurlijk’ versus chemisch.
Rosanne Herzberger (1984) studeerde Life science & Technology in Delft en Leiden en promoveerde in de microbiologie. Ze is columniste bij NRC Handelsblad, getrouwd en moeder van een zoon.
Ze laat zien dat de hele wereld aan de biologische groenten niet per se goed is voor de planeet, hoewel dat meer komt door de dogmatische regels dan door het feit dat biologisch boeren niet goed zou zijn. Ze pleit voor een combinatie van gentech en biologisch boeren. Maar dat is nu nog vloeken in de kerk. Terwijl bijvoorbeeld het gebruik van gentech in de katoenplant alleen al in de Gele Rivier Vallei (China) voor een reductie van 78.000 ton (TON ja!) insecticide kan zorgen.
Er is een verschil tussen goed voor het individu en goed voor de wereld. Dat is geen nieuws. Biologische groente is beter voor het individu. Maar niet heel veel beter. Voor de planeet is biologisch boeren helemaal niet zo goed. Als je nu boos uit je stoel springt hou de vaart er dan even in en ren naar de boekhandel om dit boek te kopen. En te lezen natuurlijk.
Voor het individu is het volgens de auteur vooral een goed idee om bij bepaalde consumptieplantjes uit de buurt te blijven: suikerbiet en tabak. Niet roken en geen frisdrank. Al die andere enge zaken vallen daarbij in het niets. En als je dan iets goeds voor de wereld wil doen is het verstandig om geen kinderen te nemen en geen (rund)vlees te eten (misschien een idee om een niet-kinderbijslag in te voeren). En koken hoeft ook niet om een gezonde en voedzame maaltijd op tafel te krijgen. Of om de wereld te redden. Maar als je wel kinderen wilt en lekker koken en vlees eten dan is dat helemaal prima. Kinderen en koken zijn echter hobby’s. Dat doe je voor je plezier, maar nodig is het niet. In ieder geval niet voor de planeet.
Herzberger is niet blind voor de nadelen van schaalvergroting. Ze erkent problemen waar die er zijn, maar laat ook zien dat heel veel van die problemen, en vooral de angst daarvoor, meer met gevoel (aangevoerd door een kleine kudde gezondheidsgoeroes) dan met feiten te maken hebben.
Dit boek zou verplichte kost op middelbare scholen moeten zijn. Er wordt informatie gegeven en de lezer wordt aangemoedigd om zelf na te denken over de keuzes die hij wil maken. Er worden geen oordelen geveld. Voel je vrij om te doen wat je wilt, maar laat je leiden door feiten.
Hier te huize gaan mijn vier planeet-vervuilende-puber-hobby-kinderen in ieder geval verplicht aan dit boek. Dat is pas voedzame kost.
Een fantastisch boek, grappig en informatief. In één keer uitgelezen.