Bank Street

Relaties in de balletwereld

Een meisje met balletouders.

Alles in deze roman draait om ballet. Hoofdpersoon is Carlisle. Door de roman verspreid wordt haar levensverhaal verteld, niet in één geheel. Het is een gecompliceerde geschiedenis, het lijkt wel een puzzel. Pas aan het eind zijn alle stukjes compleet. Beide ouders zijn betrokken bij ballet: moeder is danseres, vader producer. De ouders zijn gescheiden. Elk jaar bezoekt ze haar vader in New York. Hij woont daar met zijn partner James in een fraai huis in Bank Street. Een hevig conflict tussen vader en dochter maakt een eind aan de traditie. Jarenlang ziet ze haar vader niet meer. Als ze hoort dat hij stervende is, is het voor haar de vraag of hij zich nu nog met haar wil verzoenen.

Auteur

Meg Howrey (1972) is voormalig danser. Ze danste bij het Joffrey, Eglevsky Ballet en bij het City Ballet of Los Angeles. In 2001 won ze de Ovation Award voor beste actrice in de Broadway Musical Contact. Ze heeft verschillende romans geschreven. Bank Street is voor een groot deel autobiografisch.

Het boek gaat onder meer over Carlisles carrière als balletdanseres. Wat opvalt is dat ze zo zelfstandig haar keuzes maakt. Dit was noodgedwongen omdat haar ouders haar ballet afraadden, maar toch koos ze ervoor en volgde in diverse balletschooltjes lessen. Ze was succesvol en werd zelfs toegelaten tot de balletacademie. Haar zelfbeeld was negatief, terwijl haar opleiders vaak juist positief waren over haar talenten. Wat haar steeds opbrak was haar lengte. De schrijfster laat duidelijk zien hoe keihard de balletwereld is. Fysieke kenmerken spelen een grote rol. Het is voor Carlisle ook moeilijk om danspartners te vinden met een gelijke lengte. Uiteindelijk kiest ze er voor choreografe te worden en heeft daarin veel succes.

Veel aandacht wordt besteed aan relaties. In de eerste plaats de relatie tussen Carlisle en haar ouders, maar daarnaast gaat het ook over haar vader Robert. Eerst was hij getrouwd met Isabel, de moeder van Carlisle, later kiest hij voor de mannen en gaat hij samenwonen met James. Er wordt in deze gedeeltes heel veel gepraat. Het zijn soms taaie, saaie stukken. Dat verandert ineens als Carlisle in Mexico een heftige liefdesrelatie krijgt met een vroegere leerling van James. Carlisle houdt dit aanvankelijk verborgen voor haar vader en zijn partner. De roman wordt door deze relatie en de consequenties daarvan in de familie ineens zeer levendig.

Een spannend element is het bezoek van Carlisle aan haar stervende vader. Ze aarzelt heel lang of ze naar hem toe zal gaan. Indertijd is ze door hem weggestuurd, hij wilde haar nooit meer zien. Hoe zal hij reageren op haar komst? Gaat hij haar vergeven?

Door de superieure schrijfstijl hebben we hier te maken met pure literatuur.

Meg HowreyBank Street. Vertaald uit het Engels (They’re Going to Love You) door Irene Paridaans. ISBN 978-90-468-3035-2, 300 pagina’s, € 22,99. Amsterdam: Nieuw Amsterdam 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Cultuur | Reacties uitgeschakeld voor Bank Street

Claudine op school

Joop ter Heul op zijn Frans?

Avonturen van een onuitstaanbare, maar briljante leerling.

De ik-persoon Claudine is een bijdehante en redelijk brutale puber, die leeft in het dorpje Montigny in de Bourgogne in het Frankrijk van voor de Eerste wereldoorlog. Haar vader, weduwnaar, heeft meer aandacht voor de slakken die hij bestudeert, dan voor zijn dochter. Ze weet hem trouwens goed te bespelen, waardoor ze een voor die tijd best aanzienlijke vrijheid geniet.

In dit boek lezen we de over het algemeen vrolijke belevenissen van Claudine in de eindexamenklas van haar dorpsschool en haar avonturen met haar medescholieren, met het onderwijzend personeel en met de dokter, die tevens schoolinspecteur is, een ‘billenknijper’

Auteur

Colette (Sidonie Gabrielle Colette, 1873-1954) werd door haar toenmalige echtgenoot, de romancier Henry Gauthier-Villars (1859-1931) aangespoord te gaan schrijven. Haar vier min of meer autobiografische romans verschenen oorspronkelijk onder de naam van haar man, die ze na het verschijnen van de vierde Colette-roman in 1906 verliet. De boeken waren een groot succes en Colette wordt thans gezien als de enige grote vrouwelijke schrijver van Frankrijk. Het verhaal van de (ex-) echtelieden werd in 1991 verfilmd: Becoming Colette.

De avonturen die Colette beleeft doen me enigszins denken aan die van Pietje Bell en van Joop ter Heul, populaire jongens- en meisjesboeken uit een ver verleden. Hoewel, Joop ter Heul is veel braver en valt niet op vrouwen, voor zo ver ik me uit een heel grijs verleden kan herinneren. Een chicklit avant la lettre?

Het verhaal leest vlot weg en je komt aardig wat te weten over het leven op het toenmalige Franse platteland. Wat me opvalt is dat de eindexamenstof destijds al best pittig was en dat er in het onderwijs ook toen al veel aandacht aan de Franse literatuur en muziek werd besteed.

Colette is soms onuitstaanbaar, maar ze is een briljante leerling en kan daardoor moeilijk om haar rotstreken van school worden gestuurd.

Tegen het einde wordt het verhaal steeds interessanter. Het verslag van de treinreis met de eindexamenkandidaten naar de plaats waar de examens worden afgenomen, het verblijf in een hotel worden uitvoerig en levendig beschreven.

Het slotfeest met bal wordt hilarisch beschreven. Colette heeft werkelijk een enorm komisch talent.

Ik ben benieuwd naar het volgende deel uit de reeks.

Colette – Claudine op school. Vertaald uit het Frans (Claudine à l’école) door Gerda Baardman ISBN 978-90-8320-028-6, 244 pagina’s, € 25,50. Amsterdam: Uitgeverij Van Maaskant Haun 2023.    

Geplaatst in Alle Boeken, Geschiedenis, Onderwijs | Reacties uitgeschakeld voor Claudine op school

Je keek te ver

Wandelen met een dichter

Geen dag die op de andere lijkt.

Als Marjoleine de Vos bezoekende stadsbewoners uitzwaait voor die weer huiswaarts keren, snuiven ze, voor ze in hun auto stappen, nog eenmaal tevreden de lucht op. ‘Heerlijk hier,’ zeggen ze. ‘Nu weer terug naar de echte wereld.’ En wij zwaaien ze uit, we blijven achter, niet in de echte wereld, maar in het echte leven. Want dichter Marjoleine de Vos mist de stad helemaal niet sinds ze in Groningen woont. Inderdaad, ze ruikt de Amsterdamse grachten niet, ze hoort het geluid van de Westertoren of van de stadstrams niet, maar daar staat zoveel tegenover. Want in haar tuin komt die bespottelijke fazant binnen wandelen om daar zijn bespottelijke geluiden ten beste te geven. En zíj kan, in haar huis in het Noord-Groningse Zeerijp over de weilanden uitkijken, tegen een kerkmuur van kloostermoppen aanleunen, met haar ogen dicht voelen hoe wijd het is, hoe het ruikt, hoe stil het is, het landschap voor haar ogen. En in haar dorp weet ze hoeveel gezichten kale winterlandschappen hebben.

Marjoleine de Vos is gelukkig in Zeerijp. Ze wandelt elke dag een rondje vanuit haar woning. Dan legt ze misschien geen heel lange afstanden af, maar toch ziet ze elke dag nieuwe dingen. Het seizoen bepaalt haar zicht, de akkers in bloei of juist kaal, de vogels, de dieren, de kleine middeleeuwse kerkjes in de stille Groningse dorpen. Al wandelend denkt ze en droomt ze, peinst ze en bedenkt ze hoe het leven haar ademen vult, haar denken stuurt en haar ideeën, haar ongerijmde gedachten stap voor stap tot woorden brengt. Het land is elke dag anders, dat wat ze zoekt is hier.

Auteur

Marjoleinde de Vos (1957) is dichter, essayist, redacteur en columnist bij NRC. Ze schrijft over kunst, filosofie, literatuur en koken. Er verschenen van haar hand vier bundels met gedichten bij Uitgeverij Oorschot. Daarnaast publiceerde zij twee bundelingen met beschouwingen en een literair kookboek.

Bij Uitgeverij Oorschot verschenen inmiddels zeventien boekjes in de serie ‘Terloops’. Daarin neemt de schrijver de lezer mee op zijn of haar favoriete wandeling. Deze bundel van Marjoleine de Vos was nummer twee van de reeks. Inmiddels is haar boekje – drie jaar tijd –   aan de tweeëntwintigste druk toe. In het boekje van De Vos staat voorin de route die zij loopt, in andere boekjes staan ook tekeningen en foto’s.

Je keek te ver heeft geen tekeningen of foto’s nodig. Marjoleine de Vos tekent en schildert en fotografeert met woorden. Haar beschrijvingen van al wat zij ziet ontroeren, vertederen, verbazen, de lezer loopt mee en ziet wat zij ziet. De dag pakt je bij je haren en sleurt je mee schrijft zij. En dat is precies wat Marjoleine de Vos met haar lezers doet, ze neemt je mee en laat je kijken, en je ziet ‘wat je zoekt is hier’.

Een wondermooi boekje.

Marjoleine de Vos – Je keek te ver. ISBN 9-789—028-210—325. 72 pagina’s, € 13,50. Amsterdam: Uitgeverij Van Oorschot 2020.

Geplaatst in Alle Boeken, Diversen | Reacties uitgeschakeld voor Je keek te ver

De lijst

Een Iers schandaal

Archeologe, patissier en modeontwerper. Wat verbindt hen?

De roman begint met het voorstellen van de drie hoofdpersonen. Erin Reinders is archeologe en werkzaam in Naturalis. Charlotte Moreau woont in Orleans en is een zeer begaafde patissier, ze doet mee aan een wedstrijd. Max is een beroemde modeontwerper in Milaan. Ze zijn alle drie opgegroeid zijn in een klooster in Ierland en geadopteerd.

In het klooster en bij de adopties is kennelijk veel misgegaan. Twee Ierse vrouwen willen een en ander grondig uitzoeken. Ze hebben een lijst aangetroffen van adoptieouders en kinderen waar Erin, Charlotte en Max op staan en benaderen hen.  

Auteur

Marelle Boersma (1957) schrijft voornamelijk thrillers en is daarin zeer succesvol. Haar eerste boeken gaan voornamelijk over actuele misstanden en zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen van slachtoffers. Ze woonde onder andere in Portugal en Frankrijk. Gebaseerd op het tv-programma Ik vertrek en op haar eigen ervaring schreef ze een aantal zogenaamde vertrekthrillers, zoals: Chateau de Provence, Ciao Sicilia, Terug naar Cornwall en De Engel van Sevilla. Ook De lijst berust op ware gebeurtenissen. Marelle, inmiddels terug in Nederland, is tevens actief als schrijfdocent.

Het verhaal speelt zich af in Leiden, Orléans, Milaan en Ierland. De schrijfster is opvallend goed in het beschrijven van de leefwereld van de personages. Die van Charlotte in de patisserie, die van Max als modeontwerper in Milaan en het klooster met de wrede nonnen. De benauwende sfeer in Ierland komt heel overtuigend over. Het is schokkend te lezen hoe men daar omging met baby’s, kinderen en vrouwen.

Het is gelukkig niet alleen kommer en kwel. Het liefdesleven van Erin wordt uitvoerig verteld. Ze is verloofd met Wim, maar gaandeweg wordt duidelijk dat hij alleen aandacht heeft voor zichzelf en zijn werk. Aanvankelijk heeft ze met haar collega Teun alleen een zakelijke relatie. Hij wordt echter betrokken bij haar privéleven als er een aanslag op haar wordt gepleegd. Teun vergezelt haar naar Ierland. Heel langzaam groeien ze naar elkaar toe. Dit proces wordt heel subtiel beschreven.

De roman is gebaseerd op ware gebeurtenissen, in dit geval met betrekking tot een nonnenklooster in Tuam. Het is de schrijfster zeer goed gelukt om fictie en non-fictie te vervlechten tot een bijzonder boeiende thriller.

Marelle BoersmaDe lijst. ISBN 978-94-6109-808-5, 361 pagina’s, € 21,99. Laren: De Crime Compagnie 2023.

Geplaatst in 'Faction', Alle Boeken, Detective / Thriller | Reacties uitgeschakeld voor De lijst

Meisje ontmoet jongen

De mythe van Iphis

Het verhaal van de broze identiteit.

‘Ik ga jullie vertellen over toen ik een meisje was,’ zegt grootvader. Het is de allereerste zin – na een vijftal veelbetekenende frases – in dit boek. En daarmee zet de schrijfster haar lezer meteen op wankele benen én duwt hem/haar onmiddellijk met zijn/haar neus op vermeende feiten. Vermeend. Want was grootvader ooit een meisje dan? Ja. Luister. Een meisje, Anthea, ontmoet een jongen. En die jongen is een meisje, Robin, haar vroegere beste schoolvriendin. De twee worden hartstochtelijk verliefd, ze vormen een dolgelukkig lesbisch stel. Maar Anthea’s zus Midge/Imogen kan het moeilijk verkroppen dat haar zusje ‘anders’ is. Zelf heeft ze op haar werk te maken met seksistische mannen. Ze slikt steeds moeizamer die sfeer op haar werk, moet ze zich alles maar laten gezeggen? Ze wordt steeds ongelukkiger, dreigt zelfs een eetstoornis te ontwikkelen. Langzaamaan rijpt in haar hoofd begrip voor mensen die ánders zijn, niet langs gebaande wegen lopen en weigeren zich aan te passen aan seks en seksisme zoals dat vaak wordt gezien door ‘gewone’ mensen. Ze krijgt begrip voor mensen als Anthea, die bewust afwijken van het patroon dat normaal wordt geacht en komt zo haar zusje weer nader.

Smith herschrijft op eigentijdse wijze een van de metamorfosen van Ovidius, de mythe van Iphis, over jongens en meisjes, meisjes en meisjes en liefde en transformatie. Ieder van hen heeft bestaansrecht, ieder kan ook veranderen in en totaal ander iemand: zoals de grootvader die ooit een meisje was. In de mythe wordt de godin Isis in een jongen veranderd, en kan dan trouwen met haar grote liefde Ianthe.

Auteur

Ali Smith (1962) is geboren in Inverness, Schotland. Ze woont in Cambridge. Vier van haar romans werden genomineerd voor de Booker Prize. Voor Het een als het ander werd Smith bekroond met de Baileys Prize, de Goldsmith Prize en de Costa Novel Award. In 2020 won ze voor Lente de Europese Literatuurprijs.

Dit boek kwam uit in 2007, en verscheen op de Nederlandse markt in 2008. Het genderverhaal is weliswaar zo oud als de weg naar Rome – zie Ovidius’ Metamorfosen dat de schepping en de geschiedenis van de wereld verhaalt volgende de Griekse en Romeinse mythologie – maar in de huidige tijd is er een nieuwe waarde aan gegeven. Transformatie en gender zijn opnieuw in de belangstelling komen te staan. Ik neem aan dat dit de reden is dat dit krachtige maar tevens ontroerende boek opnieuw is vertaald en uitgegeven.

Een vrolijk en sterk boek waarin leugens wijken voor liefde.

Ali Smith – Meisje ontmoet jongen. ISBN 9-789-083-335-80-3. 160 pagina’s, € 22,99. Amsterdam- Uitgeverij Orlando 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Mythologie | Reacties uitgeschakeld voor Meisje ontmoet jongen

Een fatale rol

Problemen rond een erfenis

Een echte Da Vinci?

De familie Brouillard is een hugenotenfamilie. In 1685 waren zij gevlucht uit Frankrijk en vestigden zich in Nederland. De roman begint in 2020. In het Friese Bondeldam staat een fraai landhuis dat al eeuwen in het bezit was van de familie Brouillard. In 2020 werd het huis bewoond door Gryt Brouillard en haar man Stephan. Het huis werd verbouwd en bouwvakkers vonden een oude koffer met daarin een rol met drie heel oude tekeningen.

De schrijver laat het boek gedeeltelijk in 2027 spelen. De familie Brouillard organiseert dan een reünie voor alle ouders, kinderen en kleinkinderen. Een van de oudste deelnemers is Alfred, de broer van Gryt. Zijzelf is niet aanwezig, maar ze heeft aan Alfred verteld dat ze haar testament gaat wijzigen. Alles gaat naar de kleinkinderen. Alfred deelt dat mee tijdens een lange speech. Hij kan zijn verhaal niet afronden want….. Tijdens de verbouwing van haar landhuis kwam geheel onverwachts iets bijzonders tevoorschijn. Het was een rol met… Halverwege deze zin zakte hij in elkaar en overleed.

Auteur

Louis A. Detmar (1948) was 40 jaar werkzaam in het notariaat en deskundig in het behandelen van nalatenschappen. Na zijn pensionering kreeg hij een nieuwe hobby: het schrijven van romans. Zijn debuutroman is De vereffening en gaat over een notaris. In Een fatale erfenis speelt het verdelen van een nalatenschap ook een grote rol.

De familie Brouillard is zeer uitgebreid. Ze komen niet allemaal in het verhaal voor, maar de roman telt vele personages. Gelukkig is er een overzicht, en soort stamboom. De meeste kleinkinderen van Gryt Brouillard, volgens Alfred allemaal toekomstige erfgenamen, gaan na de reünie op bezoek bij Gryt. Ze worden niet veel wijzer. Dit gaat door totdat Gryt vermoord wordt. Dan is er in het boek plaats voor thrillerachtige elementen. Spannend wordt het ook als een notaris het testament gaat voorlezen. Er volgen nog meer spannende gebeurtenissen, zoals een verdwijning en een moord.

Veel personen, veel gebeurtenissen, te veel. Gelukkig zijn er ook twee personen die wat centraler staan: Max en zijn vriendin Mirjam. Zij houden zich bezig met de geheimzinnige rol. De tekeningen lijken sprekend die van Leonardo da Vinci. Max en Mirjam raadplegen een expert in het Rijksmuseum. Hij twijfelt. Da Vinci woonde de laatste drie jaar van zijn leven in het kasteel Clos Lucé in het Franse Amboise. Nu is daar een museum met zijn werk. Max en Mirjam gaan op onderzoek in Amboise. De beschrijving van hun reis is een hoogtepunt in het boek.

Enkele hoofdstukken spelen in de toekomst, bijvoorbeeld in 2028. De schrijver spreekt hier over de ontwikkelingen in het milieu. Hij schetst een somber beeld. Op de Zuidpool was een brok ijs ter grootte van de provincie Groningen afgebroken. Zeespiegelstijging en temperatuurstijging gingen veel sneller dan vijf jaar geleden voorzien was. In Nederland is er ineens weer een strenge winter en kan eindelijk de Elfstedentocht weer eens worden georganiseerd. Een wat vreemd en geforceerd idee om over deze problematiek uit te weiden naast de hoofdlijn van het verhaal.

Afgezien van de verhalen die naast het eigenlijke onderwerp het verhaal geheel wat vertragen kunnen we zeker spreken van een zeer geslaagde en originele thriller vol verrassende wendingen.

Louis Detmar – Een fatale rol. ISBN 978-94-6365-566-8, 262 pagina’s, € 22,50. Leeuwarden: Uitgeverij Elikser 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Detective / Thriller | Reacties uitgeschakeld voor Een fatale rol

Later

Later is net niet te laat

Een leven lang weglopen.

Als Andreas Klein een appje krijgt van zijn jongere broer Jan verbaast hij zich over de tekst. ‘Wil je me helpen? Ik wil je graag spreken. Kom je naar me toe? Alsjeblieft?’ Dringende woorden, alsof Jan hem hard nodig heeft. En dat terwijl de band met zijn broertje nooit echt hecht is geweest en Jan nu, met zijn partner Carlos, sinds vijftig jaar zijn leven leidt in Barcelona. Terwijl Andreas de woorden laat bezinken, belt zijn broer Edward hem, het nakomertje uit het gezin. Ook hij heeft Jans oproep ontvangen. De broers besluiten samen te gaan.

Hoewel Andreas en Jan nooit hecht waren, is de laatste nooit uit zijn gedachten verdwenen. Het broertje was ‘vreemd’, ánders. Hij hield niet van voetballen, wilde vader-en-moedertje spelen waarbij híj dan de moeder moest zijn, Jan speelde met poppen, had een voorkeur voor mooie kleren. Jan leek wel een meisje. Andreas had een afkeer van dat broertje dat gepest werd en waarvoor hij niet wilde opkomen omdat hij dat pesten diep in zijn hart terecht vond, hij leek verdorie wel een homo en daar werd hij dan ook voor uitgescholden. Op een dag neemt hij zelf tegenover Jan dat besmette woord in de mond. Het gevolg is dat Jan wegloopt en het gezin uren in onzekerheid laat zitten. En het gekke is: Andreas is niet blij dat hij van hem af is, hij is dodelijk ongerust! Het weglopen is een levenslange brandvlek op zijn relatie met Jan.

Als Edward en Andreas in Barcelona aankomen blijkt Jan stervende. Hij vraagt zijn beide broers hem nog een grote dienst te bewijzen. Edward weet niet van de verstoorde relatie tussen Jan en Andreas. Hij is geboren na de ‘weglooppartij’. Andreas haalt herinneringen op, hij wil iets goed maken met zijn stervende broer wat nooit echt uitgesproken is. De dagen van vroeger herleven. Hebben zij nog tijd voor verzoening?

Auteur

Hans Münstermann (1947) debuteerde in1992 met No Flash. Kort daarop volgden De laatste Nederlandse man en Korte historie van het Nederlandse volk. Zijn literaire romans gaan over Münstermanns alter ego Andreas Klein. Klein is een babyboomer, zoon van een Duitser en een Nederlandse, die trouwden op 10 mei 1940, de dag dat Duitsland Nederland binnenviel. De boeken over Andreas Klein worden wel generatieromans genoemd. Voor deel 5, De bekoring, won de auteur de AKO-literatuurprijs. Hetzelfde boek stond genomineerd op de shortlist 2006 van de Gouden Doerian, de slechtste Nederlandse literaire roman. Amusant bewijs voor het verschillen van smaken. Later is ook een Andreas Klein-boek. Münstermann vormt samen met Jacques Hendrikx een schrijversduo, onder de schuilnaam Jan Tetteroo. Deze romans spelen zich af tegen de achtergrond van allerlei maatschappelijke onderwerpen uit het eind van de twintigste eeuw.

Later geeft, evenals voorgaande boeken over Andreas Klein prachtig weer hoe iemand naar dingen kijkt, erover nadenkt en tot een mening komt. Subtiel, empathisch, treurig soms, maar in de beschrijving van zo-was-het-vroeger ook vol verbazingwekkende humor. Hoe bestáát-het… ja, hij pakt de geschiedenis met beide handen beet en verwoordt de herinneringen van boomers met lachen en tranen samen.

Münstermann is een schrijver van groot formaat. Zijn Andreas Klein brengt de geschiedenis van de wereld van toen op beeldende wijze tot leven. Münstermann pakt steeds kort delen van Kleins geschiedenis op, hij moet stof genoeg hebben voor meer van die prachtige boeken en daar hoop ik op.

Hans Münstermann – Later. ISBN 9-789-462-9725-44,223 pagina’s, €20,99. Amsterdam: Uitgeverij De Kring 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Fictie | Reacties uitgeschakeld voor Later

De Samoerai

Een bijzondere bodyguard

Hij die dient.

Chris Koene is bodyguard. Zakenman Daniel Waes vraagt hem om zijn ex-vrouw te beveiligen. Zij wordt bedreigd en er wordt een losgeld gevraagd van 1 miljoen. Koene gaat met Waes mee om het geld te overhandigen. Hij vermoedt wie de dader is en bij de overhandiging blijkt dat te kloppen.

De ontmoeting van de drie mannen loopt uit op een vechtpartij. Koene blijft als enige ongedeerd: hij droeg een kogelwerend vest. Na afloop rijdt Chris in de Porsche van Waes met het geld naar zijn woonboot, waar hij het verstopt. Vervolgens gaat hij naar Britt de Bie waar hij zich aandient als haar bodyguard. Hij beschermt haar dag en nacht en wijkt niet van haar zijde. De vraag is: wie komt het geld opeisen?

Auteur

Bavo Dhooge (Gent, 1973) is schrijver van thrillers en romans. Hij studeerde film- en televisiewetenschap en werkte als copywriter-scenarist en als recensent. In 2001 debuteerde hij met de roman Spaghetti. Daarna verschenen meer dan 100 ‘S-boeken’; literaire romans, thrillers, verhalenbundels, en jeugdboeken, waarvan de alle titels met een ’S’ beginnen. De thriller De Samoerai is de eerste in een nieuwe serie over bodyguard Chris Coene.

Meestal gaat het bij een bodyguard om een stoere ‘vechtmachine’. De schrijver heeft er voor gekozen om van Chris Coene een zielige figuur te maken. Hij heeft artrose en reuma en gaat naar de arts vanwege huilpartijen en een tekort aan testosteron. De dokter stuurt hem op ziekteverlof. Toch laat Koene zich zien als een vaardige vechter, zowel met het pistool als met de vuist. Hij heeft een militair verleden. Hij is in overheidsdienst en mag niet in dienst treden van een particulier. Daar houdt zich niet aan en van zijn ziekteverlof trekt hij zich ook niets aan. Opvallend is ook dat hij principieel is als bodyguard: hij geeft zo nodig zijn leven voor de klant. Het motto ‘hij die dient’ maakt hij volledig waar.

Voor de politie is maar een kleine rol weggelegd. Er wordt veel gepraat en er is betrekkelijk weinig actie. In het begin is wel direct een vechtscene en ook aan het eind is er geweld. Maar de lange gesprekken die nodig zijn om Chris over te halen in dienst te treden zijn wel wat saai. Toch kunnen we spreken van een originele thriller, het geslaagd begin van een nieuwe reeks met Chris Koene als hoofdpersoon.

Bavo DhoogeDe samoerai. ISBN 978-94-641-0325-0, 248 pagina’s, € 22,99. Antwerpen: Uitgeverij Horizon 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Detective / Thriller | Reacties uitgeschakeld voor De Samoerai

In de kantlijn van de tijd

Samen brieven en een boek en…

… ‘dan een klein tourneetje’.

Als Claudia de Breij in januari 2022 een brief ontvangt van Paul van Vliet leest ze daarin tot haar blijde verrassing zijn voorstel om elkaar brieven te gaan schrijven, die moeten leiden tot een boek. Paul van Vliet vroeg haar dat op verzoek van een uitgever. En Paul droomde meteen verder. Maar helaas, de tijd haalde hem in en sneed zijn levenslijn wreed af. ‘Niet in de wieg gesmoord’, citeert De Breij een oude oom die dit placht te zeggen over iemand die ‘aardig-op-leeftijd’ overleed. Maar, betreurt zij, Paul was weliswaar 87 toen hij stierf, hij was en bleef altijd jong. Claudia maakte het boek af en onthulde wat de droom van Van Vliet was geweest, de droom die uit zou komen nadat hun boek zou zijn verschenen: ‘Een klein tourneetje, waarbij we om en om voorlezen uit het boek, af en toe iets zingen misschien.’ Zo ver mocht het niet komen. Drie weken nadat Paul van Vliet met Claudia de Breij het ‘slechtnieuwsgesprek’ voerde waarin hij haar vertelde dat zijn dagen waren geteld overleed de man die in zijn eentje ‘alle heersende clichés over oude witte mannen logenstrafte’.(…) Je bent nieuwsgierig geweest tot het allerlaatst. Je was minstens zo nieuwsgierig naar mij als ik naar jou,’ schrijft zijn brievenmaat tot het einde.

Paul en Claudia schrijven brieven over hun vak, over verlegenheden, voorkeuren, onzekerheden, over Pauls sterkste wapen – volgens Claudia – zijn stem. Een vol Carré is geweldig, maar er is toch meer? Er is liefde, ouder worden, oorlog. Claudia en haar vrouw nemen Oekraïners in huis die ernstige medische problemen hebben. Later realiseert Claudia zich dat – toen zij daarover schreef – Paul van Vliet zelf ook al een tijd in de medische molen meedraaide. Maar daarover schreef hij geen woord, hij leefde mee met haar zorgen in dezen.

Als hij haar, kort voor zijn overlijden, op de hoogte brengt van zijn kwaal, staat de briefwisseling opeens in de schaduw van de dood.

Auteurs

Paul van Vliet (1935 – 2023) behoorde tot de bekendste cabaretiers van Nederland en Vlaanderen. Daarnaast was hij ambassadeur voor Unicef.

Claudia de Breij (1975) maakt theater, muziek, boeken en televisie. Zij is een van de meest geliefde cabaretiers van dit moment.

Citeren uit deze over-en-weer brieven doet afbreuk aan de teksten. Van Vliet en De Breij waren vrienden, en dat lees je, dat geeft warmte aan hun woorden. ‘Jouw prachtige brieven moeten gelezen worden. Vind je dat geen goed idee Paul?’ schrijft Claudia na zijn afscheid. Het geldt ook voor de mooie brieven die zij zelf aan haar vriend heeft geschreven.

Dit document humain – zoals de uitgever het noemt – is springlevend en vitaal.

Twee vrienden stappen met hun brieven uit de schaduw van een dood die te vroeg gekomen is, omdat ze beiden nog wilden leven.

Een mooie briefwisseling die veel langer had moeten duren. Dan hadden wij als lezers veel langer mogen genieten van beider zicht op de wereld.

Claudia de Breij en Paul van VlietIn de kantlijn van de tijd. ISBN 9-789-463-823-166, 125 pagina’s, € 15,00. Amsterdam: Uitgeverij Balans 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Cabaret, Diversen | Reacties uitgeschakeld voor In de kantlijn van de tijd

Gebroken wit

Gedichten over een leven

De condition humaine.

De bundel Gebroken wit is in vele opzichten een zeer gevarieerde bundel, zowel wat betreft de inhoud als de vorm. De gedichten zijn niet verheven, lyrisch , maar nuchter en realistisch. Ze gaan over het leven, de condition humaine. Toen de bundel uitkwam in 2018 was de dichter 80 jaar. Het is logisch dat iemand van deze leeftijd terugkijkt op zijn leven. De meeste herinneringen betreffen zijn familie: zijn ouders, zijn zus, zijn echtgenote en zijn dochter. Veel gedichten ademen heimwee. Ook onderwerpen als erotiek en dood komen aan de orde. De gedichten zijn zeer toegankelijk en meestal licht van toon. Vaak is er ook sprake van ironie. Naast nieuw werk bevat de bundel ook gedichten die eerder werden gepubliceerd, maar dan in enigszins gewijzigde vorm. In de ‘Verantwoording’ geeft hij daarover een uitgebreide toelichting.

Auteur

Victor Vroomkoning, pseudoniem voor Walter van de Laar (1938), studeerde Nederlands en filosofie. Hij was leraar Nederlands en debuteerde in 1983 als dichter. Vroomkoning publiceerde talrijke bundels. Zijn poëzie werd herhaaldelijk bekroond, onder andere met de Karel de Grote-prijs voor zijn gehele oeuvre. Zijn verzamelde gedichten verschenen onder de titel Ommezien. Van 2006 tot 2008 was hij stadsdichter van Nijmegen.

Het eerste gedicht Slang is een grappig gedicht over vaderliefde. Hij kalmeert zijn zoon bij een heftig onweer. De bliksem noemt hij een slang en de donder is tromgeroffel. Eigenlijk is hij zelf bang en maakt zijn zoon wakker.

Het gedicht De langste dag is ontroerend. Het gaat over een dochter die het ouderlijk huis verlaat.

Vanochtend vloog mijn dochter uit de blinde warmte

van haar nest de geheimen van de heelkunde tegemoet

Na hoeveel jaren krijgt zij de zorg

uit mijn gezicht, die zij nu nog niet ontwaart.

Zie ons aan gaat over de sfeer in het ouderlijk huis, een en al heimwee.

Het is half vier, wijst de art-decoklok op de kast

waarin het twaalfdelig Vlaams servies uit mijn jeugd

in eeuwig verband staat opgesteld. De zondagen tussen

mijn ouders herleven, moeder hakend, vader soezend,

uit de distributieradio klinkt belcampo. Amen.

Verscheidene gedichten gaan over een relatie. Memo is een grote jubelzang over een geliefde.

Zij is je tweede ik, je ogentroost, je levertraan en

wierookvat, de balsem voor je ziel, je bewaar-

engel, vrouwe van altijddurende bijstand.

Kennis is zij, je ereprijs, de stille kracht, je open

oog en oor in al, je regelmaatje. Zij is je

perpetuum mobieltje zonder wie je niet bestaat.

Er is echter ook droefenis. De gedachten van een verlaten man:

Ik moet alleen worden,

vertrouwd raken met de

ragebol, de afwaskwast

en kruimeldief, hun meester

slaaf. Wees welkom

wens ik mij.

Erotiek in een nogal gematigde vorm treffen we in Kom dan maar.

Bovendeks in de schemer

van de grijze dag glijden

mijn halfopen ogen over

haar verschoten hoofd.

Mijn hand vindt haar ruim,

de ring vingert haar wakker,

vertrouwd gebaar.

Kom, fluister zij, kom dan maar.

Ik hij mijn vlag halfstok.

De dichter heeft een tweelingzuster, ze verschillen nogal.

…………………………………………………

Twee-eiig zijn wij elkaars tegenpolen.

Met Sinterklaas drukt zij zich uit in simpel eind-

rijm recht uit het hart, omdat zij niet even

gekunsteld rijmloos kan dichten als ik.

Zij komt in de hemel, hebben ze voorspeld,

al gelooft ze daar niet in, ik wel.

Ik niet.

Gebroken wit is een zeer geslaagde bundel, die vele mensen die soms moeite hebben met poëzie

met plezier zullen lezen. Het gaat om klare taal, zonder moeilijke metaforen of dubbele bodems. Toch treffen we hier wel zeker de charme van poëzie: met weinig woorden veel zeggen. De dichter verstaat deze kunst op meesterlijke wijze.

Een heel fijne en begrijpelijke poëziebundel.

Victor VroomkoningGebroken wit. ISBN 978-90-295-2362-2, 70 pagina’s, € 22,99. Amsterdam: De Arbeiderspers 2018.

Geplaatst in Alle Boeken, Poëzie | Reacties uitgeschakeld voor Gebroken wit