De verzetsman en de voetbalheld

In het concentratiekamp Ahlen

Commandant en gevangene.

Ze stonden tijdens het dagelijkse appel in concentratiekamp Ahlen vlak bij elkaar, de kampcommandant en een van de gevangenen. Misschien hebben hun blikken elkaar gekruist of heeft enig ander, vaak heel naar, contact tussen hen plaatsgevonden. Dat weten we niet en daarover speculeert de schrijver ook niet. Wel brengt hij verzetsman Gerhard Nijland en SS-Unterstormführer Otto Harder bijeen in dit boekje, een spin-off van De grootste bankoverval aller tijden.

Auteur

Frank Krake (1968) studeerde Marketing Strategy. Sinds 2013 schrijft hij boeken. De romans Mentol, Hannelore, De laatste getuige en De grootste bankoverval aller tijden werden bestsellers. In De rampondernemer beschrijft hij zijn eigen loopbaan als ondernemer. Dit boekje kwam voort uit het onderzoek voor De grootste bankoverval aller tijden. Passages die niet in dat boek pasten werden alsnog hierin opgenomen.

Ze hadden elkaar in Ahlen tegen kunnen komen. Verzetsman Gerhard Nijland leed er een kommervol bestaan. Hij werd er zwaar ziek, overleefde de bevrijding in april 1945 nauwelijks en overleed kort daarna, ver van huis. In een ‘bonusdeel’, lezen we nog hoe Nijland op de dag dat hij zich zou verloven werd gearresteerd.

Relatief veel aandacht wordt besteed aan de carrière van de oorlogsmisdadiger Otto Helder, ooit een grote voetballer en atleet, die het al voor de Eerste Wereldoorlog tot het Duitse nationale elftal bracht. Zijn voetballoopbaan, soldatenverleden uit de Eerste Wereldoorlog en carrière binnen de SS, die hem uiteindelijk als commandant naar het concentratiekamp Hannover Ahlen bracht wordwn vrij gedetailleerd vermeld.

Een schrijnend, historisch interessant boekje in het formaat van een Boekenweekgeschenk. Niet alleen in de meidagen de moeite waard.

Frank KrakeDe verzetsman en de voetbalheld. ISBN 978-90- 824-7646-0, 96 pagina’s, € 14,99. Hengelo: Uitgeverij Achtbaan 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Tweede Wereldoorlog | Reacties uitgeschakeld voor De verzetsman en de voetbalheld

Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost

Vierhonderd jaar Nova Zembla

Ontdooid na 425 jaar.

Donald Niedekker kreeg in 2021 de prijs voor eigenzinnige literatuur. Zijn nieuwste roman behoort zeker tot deze categorie. Het afwijkende betreft in de eerste plaats de hoofdpersoon. In 1597 nam de ík-figuur deel aan een ontdekkingstocht . Het was een expeditie naar de Noordoostpassage, via het Noorden naar China. Willem Barentsz wilde met een kaart van Plancius de route verkennen. De tocht mislukte. Bij Nova Zembla liep het schip vast in het ijs. De bemanning probeerde te overleven in de hut Het Behouden Huys. Bartioméa, zo noemde de bemanning hem, overleed en werd begraven in het ijs. Het ging om permafrost, dat is ijs dat het hele jaar bevroren blijft. Door de opwarming van de aarde gaat de permafrost toch ontdooien. Bertioméa komt weer tot leven en doet verslag van de 425 jaar die hij in zijn ijsgraf doorbracht.

Auteur

Donald Niedekker (1963) is dichter en schrijver. Hij publiceerde eerst een aantal reisboeken, daarna schreef hij romans, novellen en dichtbundels. Zij romandebuut is Hier ben ik. Onder het pseudoniem Ellen Wenkelbach schreef hij Het moet wel beschaafd blijven. De roman Oksana werd in 2017 genomineerd voor de Fintro literatuurprijs. Niedekker ontving in 2021 de Brusselse VUB Luc Bucquoye Prijs voor eigenzinnige literatuur en kreeg de Bordewijk-prijs 2022 voor Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost. Nu staat dit boek op de shortlist van de Libris Literatuurprijs 2023.

De hoofdpersoon, een naamloze verteller, vertelt uitvoerig over zijn jeugd in Amsterdam.  Zijn vader was een houthandelaar die veel reisde. Op een keer nam hij een Russische matroesjka mee, een ei met nog acht eieren in zich. De ‘ik’ is erg geïnteresseerd in de kaarten die toen nog volop in ontwikkeling waren. Hij bewondert de cartograaf Petrus Plancius. Deze maakt de plannen voor de Nova Zembla-expeditie. De ‘ik’ is dichter en bezoekt De Egelantier, een rederijkerskamer. Als dichter gaat hij mee met de expeditie. Hij zou lofzangen moeten dichten over deze glorieuze tocht.

De expeditie mislukte omdat het schip vastliep in het ijs. Van de wrakstukken van het vernielde schip bouwde de bemanning een hut waarin ze overwinterden. De omstandigheden waren heel zwaar. Bartloméa wordt ziek en overlijdt. Hij krijgt een sneeuwgraf. Dat hij na 425 jaar weer aan het woord komt is zeer absurd en ongeloofwaardig, maar door de manier waarop de schrijver dit aanpakt voor de lezer toch acceptabel. Als de permafrost gaat smelten kan hij ook verslag doen van die lange periode. Zijn belangrijkste herinnering betreft de proef die de Sovjets namen met een waterstofbom. In 1961 werd die bom boven Nova Zembla tot ontploffing gebracht.

Wat deze roman zo uitzonderlijk goed maakt is de bijzondere stijl. Die is vaak heel poëtisch. Dat geldt bijvoorbeeld voor de ritmische opsommingen, ook de afwijkende korte zinnen lijken uit een gedicht te komen:

Illusies. Illusies.

Ze werken.

Ze hebben me naar Nova Zembla gebracht. Ik ben

Gebleven, vierhonderd jaar, twee decennia en nog wat

Jaren.

   Illusies.

  Verhalen waar verhalen van komen.

  Een ei in een ei.

We hebben te maken een heel interessant en origineel boek.

Donald Niedekker – Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost. ISBN 978-90-831-7440-2, 211 pagina’s, € 21,50. Amsterdam: Uitgeverij Koppernik 2022.

Geplaatst in Alle Boeken, Diversen | Reacties uitgeschakeld voor Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost

Max, de hulphond

Treinreis met grote gevolgen

Het leven hangt van toeval aan elkaar.

Als Emma haar zusje Elisa in Groningen gaat bezoeken wordt ze in de trein aangesproken door een oudere heer die haar vraagt of haar mooie blonde krullen écht zijn, en of hij ze aan mag raken. Een vreemde vraag, waarop Emma desondanks ‘ja’ zegt. En dat is het begin van een grote verandering in haar leven. De man, emeritus hoogleraar Hans van der Zee, vertelt dat zijn overleden dochter Alison net zulke mooie haren had als zij. Hij wil Emma graag het verhaal van haar korte leven vertellen. Hij herkende Emma als journaliste van een tijdschrift voor psychologie en is de mening toegedaan dat het verhaal van Alison van belang zou kunnen zijn voor haar lezers.

Dit eerste contact leidt tot een aantal ontmoetingen bij Hans. Het verhaal van de eenzame Alison die afgleed tot gokverslaving en criminaliteit en die uiteindelijk niet meer wilde leven, emotioneert Emma zeer. Alison had gered kunnen worden, meent Hans, als ze tijdig de hulp had willen aanvaarden van de hulphond Max die hij voor haar gekocht had. Maar ze was al te ver heen. Nu is Max zijn hond. Het trouwe dier is de hele dag op pad om mensen in het park te helpen. En die zijn allemaal blij met zijn aandacht.

Een vreemd verhaal. Des te meer omdat tienerzoon Stefan van Emma’s zusje óók gokverslaafd is. En evenmin geholpen wil worden en dreigt af te glijden tot criminaliteit. Toeval alom. Net zo toevallig als het feit dat Stefan in het park hulphond Max ontmoet. En later, in de trein, met Hans van der Zee aan de praat raakt. En dat weet niemand van iemand. Emma vraagt haar baas of ze een verhaal mag schrijven over het nut van hulphonden voor mensen met psychische problemen. De hoofdredacteur ziet dat wel zitten. Emma reist af naar een trainingscentrum voor hulphonden en wordt daar ontvangen door Mart die… en jawel, daar drijft het toeval weer boven.

Auteur

Linda Beukeboom (1962) studeerde fysiotherapie en volgde later de opleiding Psycho Sociaal Onderwijs SPSO. Ze heeft zich gespecialiseerd in het geven van sportinstructie. Ze schrijft sinds een paar jaar teksten voor websites. Van haar hand verschenen eerder de jeugdroman De voetbaltrainer en ik en de roman Aangeraakt. Dit is haar tweede roman voor volwassenen.

Beukeboom schuwt de actualiteit niet. Zelfdoding, gokverslaving, criminaliteit, tobben over de identiteit, moeizame ouderrelaties, het komt allemaal voorbij. Leidraad is het gegeven dat hulphonden als Max zo’n grote steun kunnen zijn voor mensen in nood. Onhandig detail: in het boek wordt erop gewezen dat juist border colli’s zulke goede hulphonden zijn, ook Max, de ‘hoofdpersoon’ uit het boek is een border colli. Even gegoogeld: de Max op de kaft is geen border colli. Slordigheidje, maar toch.

‘Een boek met een verrassende warmte en diepgang, dat bol staat van de emoties’ prijst de uitgever aan. Wat uw recensent betreft is dat nogal overtrokken. Het feit dat het ene toeval het andere opvolgt en van meet af aan voorspelbaar is, is geen sterke zet. Ook de schrijfstijl van de auteur laat zeer te wensen over. Er staan her en der taalkundige uitglijders in die met de inbreng van een goede redacteur verwijderd zouden zijn. En dan die warmte en die emoties.. wat uw scribent betreft was het nogal een wee geheel. Maar een wee geheel met een happy end, dat is toch mooi meegenomen.

Geen hoogvlieger, te oppervlakkig.

Linda Beukeboom – Max, de hulphond. ISBN 978-94-6449-670-3, 198 pagina’s, €16,95. Prinsenbeek: Uitgeverij Ellessy 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Dieren | Reacties uitgeschakeld voor Max, de hulphond

De zondaar

‘Zware’ kerkleden onder vuur

Primeur voor Vince van Zandt?

Urk wordt opgeschrikt door een moord op een vooraanstaand lid van de ‘zware’ Onankerk, een zwartekousengemeenschap. In de nabijheid van het slachtoffer is een Bijbeltekst achtergelaten.

Onmiddellijk duiken op de social media berichten op over de niet koosjere wandel van het slachtoffer. Misdaadjournalist Vince van Zandt van De Stem van Nederland, die onder vuur ligt nadat hij een reportage moest rectificeren van zijn waarnemend hoofdredacteur, heeft dringend een goede primeur nodig om reputatie weer wat op te krikken. Hij reist af naar het voormalige Zuiderzee-eiland. En dan vindt er een tweede moord plaats…. Vince kan echter niet ongemerkt zijn gang gaan op Urk. Hij raakt zelf onder vuur van de agressieve dorpsjeugd.

Auteur

Hans Faber was journalist voor onder meer de Volkskrant en het Financieel Dagblad. Tegenwoordig runt hij een communicatiebureau en schrijft hij boeken. In 2017 zou hij zijn eerste boek publiceren. Maar na de moord op zijn nichtje Anne Faber begon hij eerst op verzoek van zijn broer aan het schrijven van Anne: Kroniek van een zoektocht. Drie jaar later werd De Rus alsnog uitgeven. De minister is het vervolg. Beide boeken werden genomineerd voor respectievelijk de MAX Bronzen Vleermuis en de Thrillzone Awards. De zondaar is het derde boek met misdaadverslaggever Vince van Zandt als hoofdpersoon.

Hoofdstukken over de dader, diens achtergrond en motieven worden afgewisseld door passages over het moeizame onderzoek van Vince. Deze stijl van schrijven ligt mij persoonlijk wel. Onwillekeurig kreeg ik zo veel sympathie voor de dader dat deze wat mij betreft er mee weg mocht komen. Of dat er inderdaad van komt lezen we in de goedgekozen ontknoping.

En passant wordt het beeld dat we tijdens de recente pandemie kregen van de ‘zware’, gesloten kerkgemeenschappen op de biblebelt verder uitgebouwd door een fraai doorkijkje op kerkelijk Urk.

Wederom is Hans Faber erin geslaagd zijn held Vince van Zandt, een bekwame journalist, zijn tanden te laten zetten in een van het begin tot het einde boeiende en uiterst spannende zaak. Het doet ons als lezer verlangen naar deel vier van de reeks.

Hans FaberDe zondaar. ISBN 978-90-443-6459-4, 318 pagina’s, € 22,99. Amsterdam: The House of Booka 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Deel van een reeks, Detective / Thriller | Reacties uitgeschakeld voor De zondaar

Hemelwortels

De angsten van een claustrofoob

Op zoek naar alle huiverbronnen.

In deze omvangrijke essaybundel is het centrale onderwerp claustrofobie. De schrijver/onderzoeker heeft daar wel een zeer brede opvatting over. Het gaat niet alleen over opsluitingsvrees, maar ook over engtevrees en dieptevrees. Hij ging in de literatuur op zoek naar beschrijvingen van mijnen en grotten en noemt dat claustrofobe verkenningen. De zoektocht leverde een verzameling op van 40 verhalende essays, die vaak ironie of humor bevatten. De vele illustraties maken het boek aantrekkelijk.

Auteur

Atte Jongstra (1956) is de auteur van een steeds uitdijend oeuvre bestaande uit: romans, essays, dichtbundels en vertalingen. Zijn werk is vele malen bekroond. Voor zijn oeuvre kreeg hij de Constantijn Huygensprijs. Hij werkt momenteel aan een biografie over Leo Vroman.

De schrijver begint met enkele persoonlijke ervaringen. In zijn geboortedorp Wispolia had hij als hobby het graven van gaten. De schrijver noemt zichzelf gatomaantje, hij had een gat-obsessie. Zijn eerste ervaring was toen er bij Wormer een gat werd gevonden. Zelfs na vele onderzoekingen kon men het ontstaan niet verklaren. De tweede ervaring betreft een boottochtje in een onderaardse grot, de Speedwell Cavern. Hier ontdekte Jongstra zijn claustrofobie.

Zelfs in de Bijbel vindt de schrijver voorbeelden van mensen in benauwde ruimtes. Eerst noemt hij de profeet Jona die drie hele dagen in de ingewanden van een enorme vis zit opgesloten. Hij overwint de engtevrees door een rotsvast vertrouwen in God. De manier waarop de verlossing van Jona wordt beschreven is een mooi voorbeeld van de ironische schrijfstijl van Jongstra: God laat hem door de vis als een soort kwat op de vaste wal spugen. ‘Dank U Heer, Uw naam zij geheiligd.’ Een ander Bijbels voorbeeld is de kruisiging van Christus. Na zijn sterven daalde zijn ziel af naar het Voorgeborchte. De meeste mensen verblijven jaren in deze ruimte, maar Christus verblijft er slechts van vrijdagavond tot zondagmorgen. Na zijn opstanding vertoont hij zich aan zijn leerlingen. In het boek wordt ook de hemel beschreven, het gaat om de dromen van de Zweedse theoloog Swedenborg. Hier is geen sprake van opsluitingsvrees.

Veel aandacht besteedt de auteur aan mijnen. Dat begint al bij de afbeelding naast de titelpagina. We zien een doodgewaande mijnwerker die in 1963 in het Duitse Lengede via een nauw boorgat naar boven wordt gehesen in een torpedovormige capsule. Het ziet er doodeng uit. Herman Heijermans schreef het toneelstuk Glück auf. Hij werkte hiervoor een week als kompel. In het hoofdstuk De kanarie der mijnwerkers lezen we waarom de mijnwerkers een kanarie meenamen naar beneden. Mijnwerkers hebben talrijke heiligen die hen beschermden met als favoriet Sinte Barbara.

Ruimtevrees heeft een tegenhanger. Sommigen voelen zich niet prettig in een besloten gebied, dit wordt engtevrees genoemd; Het komt voor bij: een spoorwegcoupé, in een schouwburg of bioscoopzaal. Maar engtevrees slaat ook op maatschappelijke banden. Mensen die daar last van hebben willen zich niet binden. Ze zijn tegen het huwelijk en lidmaatschappen van verenigingen en organisaties.

In het hoofdstuk Nootopgravingen staan de vele noten. Sommige zijn heel interessant, andere vooral humoristisch. Ook de illustraties zijn heel bijzonder. Het boek wordt afgesloten met een zeer uitgebreid register.

Een heel opmerkelijk kijk- en leesboek!

Atte Jongstra – Hemelwortels. Avonturen van een lijder. ISBN 978-94-93183-15-5, 155 pagina’s. Enschede: AFdH Uitgevers 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Essays | Reacties uitgeschakeld voor Hemelwortels

Jagtlust

Zilveren jubileum van auteursdebuut

Buitenplaats en bewoners blijven boeien.

‘Jubeleditie’ staat er met een triomfantelijke gouden sticker op de kaft van het boek Jagtlust. Het is de achttiende druk van het debuut van de succesvolle schrijfster en historica Annejet van der Zijl. Zij is vijfentwintig jaar schrijfster, een zilveren huwelijk tussen haar en haar pen, en dat moest worden gevierd, vond haar uitgever terecht. Want Annejet van der Zijl heeft na dat eerste boek nóg veertien boeken geschreven, allemaal succesnummers. Haar geheim? Ze duikt zo diep in het bestaan van haar hoofdpersonen, of ze wel of niet bekend zijn doet er niet eens zo toe, dat ze hen echt tot leven brengt. Ze tekent ‘haar mensen’ voor de lezer met hun vreugde en verdriet, met hun liefde of liefdesverdriet, hun armoede of rijkdom, hun eenzaamheid of hun vriendenkring, hun helden en hun bedrog. Wie een boek als ‘Sonny’ leest weet wat het is om als eerste donkere man in wit Nederland te leven, wie Anna leest, maakt kennis met de Annie M. G. Schmidt áchter de schrijfster van de Spin Sebastiaan, en wie ‘Een dag om nooit te vergeten’ leest, haalt zich de dag weer voor de geest waarop krakers het feestje dreigden te verstoren van prinses Beatrix die koningin werd.

Fritzi

Dat geldt ook voor een boek als ‘Jagtlust’. De buitenplaats Jagtlust werd in 1871 in Blaricum gebouwd, maar niet de eerste bewoners, maar Fritzi ten Harmsen van der Beek werd jaren later de belangrijkste bewoner. Ze betrok het vervallen pand met haar eenjarige zoon Gilles in 1954 en mocht er als huisbewaarster wonen voor één gulden huur per jaar. Ze kreeg het recht de benedenverdieping te verhuren. Fritzi kreeg huurders van naam, om er maar een paar te noemen: J. Bernlef, Remco Campert, Louis van Gasteren, Robert Jasper Grootveld, Gerrit Komrij, Aad Nuis… en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Vaste bezoeker was ook Gerard Reve. Fritzi trouwde met huurder Remco Campert, die later tijdens een interview mijmerde: in di tijd ben ik erg gelukkig geweest.  Na hun scheiding was zij lange tijd verloofd met de tekenaar Peter Vos. Jagtlust trok als een magneet kunstenaars naar zich toe, maar duidelijk was wel dat Fritzi als huisbewaarster van de kunstenaarskolonie niet alleen zelf kunstenaar was, maar tezelfdertijd ieders muze.

Auteur

Annejet, eigenlijk Annajetseke, van der Zijl (1962) is schrijfster en historica. Ze studeerde kunstgeschiedenis, maar studeerde af in massacommunicatie aan de Universiteit van Amsterdam. Ze volgde in Londen de masterstudie International Journalism. Ze startte als redactrice bij HP/De Tijd. Daar specialiseerde zij zich in reconstructies en portretten van bekende en onbekende mensen. Van der Zijl ontving onder meer de Gouden Ganzenveer en de Amsterdamprijs voor de Kunst.

Met haar specialisme als basis schreef ze haar debuut Jagtlust, dat in 1998 uitkwam en meteen enthousiast werd onthaald. Ze portretteerde daarna onder meer Annie M.G. Schmidt, en Gerard Heineken. Annejet van der Zijl promoveerde op de biografie Bernhard, Een verborgen geschiedenis. In 2021 schreef zij het Boekenweekgeschenk Leon en Juliette.

De prachtige (hardcover) heruitgave van haar debuut is het lezen meer dan waard. Door het boek heen staan in zwartwit foto’s uit die tijd. In het midden is een katern te vinden met pagina’s uit de Jagtlustkoerier, die in 1956 en later verscheen. Een feuilleton, twistgesprekken, commentaren op de gang van zaken in de buitenwereld maar ook in de kleine wereld van Jagtlust, het is er allemaal in te vinden en dat maakt het boek dubbel bijzonder. Na een aantal foto’s staat een afbeelding van een prent die van der Zijl bij het verschijnen van haar boek kreeg van Hein en Maria ten Harmsen van der Beek, familie van Fritzi (1954 – 1971): ‘Hartelijk gefeliciteerd Annejet, met je overrompelende debuut!’

Dit is een historisch document dat nooit uit de tijd zal raken. Histoire contemporaine, het boek zal nog vele drukken beleven.

Annejet van der ZijlJagtlust. ISBN 9-789-048-868-0001, 224 pagina’s, €19,99. Amsterdam: Uitgeverij Hollands Diep, 18e druk 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Cultuur, Geschiedenis | Reacties uitgeschakeld voor Jagtlust

Fatale biecht

De kerk in de fout

‘Gore klootzak, mijn leven was een hel.’

Er is een priester op gruwelijke wijze vermoord, met afgesneden geslachtsdelen. Er staat

een tekst op de muur: Gore klootzak mijn jeugd was een hel. De man had juist een boek geschreven met daarin de bekentenis dat hij misdienaartjes had misbruikt. Naar aanleiding daarvan was er ook een televisie-interview. De politierechercheurs Leonie en John zoeken de moordenaar bij de vroegere misbruikslachtoffers.

Auteur

Gerard Legerstee (1956) werkte ruim veertig jaar op financiële afdelingen bij verschillende grote instellingen. In 2013 ontdekte hij plezier in het schrijven en voltooide hij zijn eerste boek Splitsing, waarin hij de bijzondere kanten van zijn lange loopbaan heeft verwerkt.

De twee speurders werken voor het eerst samen en dat gaat heel stroef. Leonie beklaagt zich bij haar chef: Hij is nogal overtuigd van zichzelf en luistert slecht naar andermans mening. Bovendien gedraagt hij zich als een hork. In het gehele boek blijven ze ruzies hebben. Dat gaat wel uiteindelijk vervelen. Ook wordt wel wat erg veel aandacht aan de eetstoornis van Leonie besteed.

Het verhaal van deze politieroman is knap opgebouwd. De rechercheurs verrichten naast het ruziemaken gelukkig ook knap speurwerk. Aanvankelijk zitten ze op een verkeerd spoor, ze zoeken uitsluitend misbruikte misdienaren, maar stap voor stap komen ze bij de daders en volgt er een verrassend slot dat ongehoord spannend is.

In deze thriller wordt weer eens duidelijk hoe fout de kerk handelde bij seksueel misbruik. De kerkelijke leiding greep niet krachtig in, hoogstens met een overplaatsing. Ook de gevolgen voor de slachtoffers worden treffend in beeld gebracht.

De hoofdstukken woorden aangeduid met de datum. De periode die beschreven wordt is van maandag 20 december 2021 tot en met maandag 24 januari 2022. Het verhaal speelt midden in de coronacrisis: lockdowns, mondkapjes, boosterprikken, afstand houden. Regerende ministers worden met name genoemd.

Een prettig geschreven, spannende en actuele politieroman.

Gerard Legerstee – Fatale biecht. ISBN 978-94-6365-509-5, 335 pagina’s, € 22,50. Leeuwarden: Uitgeverij Elikser 2023.

Geplaatst in Geen categorie | Reacties uitgeschakeld voor Fatale biecht

Lafaard!

Door het verleden achterhaald

Jubileumthriller met vaart.

Als de kat van huis is… Zoë profiteert van de afwezigheid van haar ouders door een feestje te geven. Een feestje dat behoorlijk uit de hand loopt. Wanneer Zoë de volgende ochtend na een black-out, terwijl haar vrienden nog hun roes uitslapen, een frisse duik in het zwembad wil nemen treft ze daar het vastgebonden lijk van een voormalige vriendin aan. Niet veel later komt Saar, de dochter van een professor, niet thuis van een Halloweentocht.

Beide gevallen komen op het bordje van de Mechelse hoofdinspecteur Rani Diaz en haar team. Rani vraagt zich af of ze met elkaar te maken hebben.

Auteur

Sterre Carron (Antwerpen, 1957) is het pseudoniem van een bijzonder populaire Vlaamse schrijfster van misdaadromans. Ze heeft een levenslange belangstelling voor criminologie en een medische achtergrond, waarvan haar boeken duidelijk profiteren. Sterre debuteerde in 2013 met Mara en publiceerde sindsdien twee titels per jaar, waardoor de nu haar tienjarig schrijversjubileum viert met haar twintigste boek Lafaard! In elk boek wordt, naast de gebruikelijke porties misdaad, aandacht besteed een de persoonlijke omstandigheden van Rani en haar gezin, dat verder bestaat uit vriend Frederik, dochtertje Rune en tienerzusje Romy. De trouwe lezer volgt ook die ontwikkelingen op de voet. Mijn inziens lenen deze boeken zich prima voor een televisieserie. Misschien moeten de VRT en Netflix eens de koppen bij elkaar steken.

Omdat de commissaris tijdelijk is uitgeschakeld moet Rani het deze keer zonder hem doen, maar het is de vraag of dat een groot gemis is. Wel is het team onderbezet, mede vanwege enkele ziektegevallen. En van beide zaken (of is het er één?) kan ze voorlopig geen chocola maken. Dus, zoals zo vaak, moeten getuigen en mogelijke verdachten uitvoerig worden verhoord en hun verleden wordt nauwkeurig uitgespit. Hopelijk levert dat iets op.

Het gaat de ongeduldige Rani lang niet snel genoeg, zeker wanneer lang niet iedereen het achterste van haar of zijn tong laat zien. En zo blijft de moordenaar langer vrij rondlopen, wat uiterst gevaarlijk blijkt te zijn. Gelukkig is het deze keer rustig op Rani’s thuisfront. Ze is zelfs in staat om Romy heel gelukkig te maken.

Zoals we bij Carron gewend zijn volgen de ontwikkelingen elkaar steeds sneller op totdat er een geloofwaardige ontknoping wordt bereikt. Bravo Rani.

Een knappe jubileumthriller, die weer naar meer smaakt. Bravo Sterre.

Sterre CarronLafaard! Een Rani Diaz-thriller. ISBN 978-90-83307-14-5, 345 pagina’s, € 22,50. Westerlo (B): Phoenix Books 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Detective / Thriller | Reacties uitgeschakeld voor Lafaard!

Meisjes uit het dorp

Van schrijvende tiener tot beroemde schrijfster

Trilogie van ‘Gewoon Indisch meisje’ compleet.

De schrijfster Marion Bloem is zeventig jaar. Een merkwaardige start om een boek te recenseren, ware het niet dat de schrijfster het uitgebreid over haar jeugdjaren heeft, toen ze als Ramona in Het Dorp woonde, als dochter van een luchtmachtmilitair. Het Dorp, vlakbij Keistad en de militaire vliegbasis is meteen herkenbaar als Soesterberg. In het verhaal komt van alles aan de orde wat voor haar huidige leeftijdgenoten – en al helemaal voor diegenen die evenals zij van Indische komaf zijn – een en al herkenning biedt. De Indische families werden niet gastvrij in Nederland onthaald, kregen banen beneden hun niveau en akelig nauwe behuizing. Zo ook Ramona, haar oudere zusje Zus en hun ouders. Zus was altijd omringd door vriendinnen, Ramona’s beste vriendin was het schrift waarin ze haar verhalen schreef. Ze aanschouwde alle vriendschappen van Zus met enige verbazing. En nu ze zeventig is realiseert ze zich dat haar drie kleindochters weer heel anders met vriendschappen omgaan dan de populaire meisjes van toen. Haar kleindochters blijken hun vriendinnen zelfs vaak niet eens te kénnen. De oudste van zestien reageert lacherig op oma’s commentaar: antwoord geven op de 1250 likes en 172 berichten die ze krijgt als ze een foto van haar nieuwe sneakers plaatst? Maar oma waarom, het zijn maar likes, die hoef je niet te kennen, dat zijn geen vriendinnen maar volgers. Ramona werd geacht als indo-meisje in die tijd met indo-meisjes bevriend te raken en heel voorzichtig met jongens om te gaan. Haar vader hield haar streng in de gaten: zijn dochters mochten geen afgelikte boterham worden.

Vriendschappen toen, later en nu, het zijn totaal verschillende dingen. Dat gold niet alleen voor kinderen, maar ook voor Ramona’s ouders. Haar ouders kenden veel mensen, konden daar goed mee overweg, maar die mensen bleven kennissen. Vrienden waren zeldzaam, die waren te tellen op de vingers van een hand. Dat ze het daarbij graag Indisch hielden, was bijna vanzelfsprekend. Trots Indisch waren zij, en toch… als de kleine Ramona op een zomerse dag thuiskomt van het Bosbad zegt haar moeder geschrokken: Lieve help, wat ben je zwart. En haar vader die nooit en te nimmer in een korte broek liep was buitensporig trots op zijn blanke kuiten, terwijl zijn hoofd en zijn nek tot aan zijn kraag poepbruin waren. Zo zat het leven in elkaar.

Vreemde vriendschappen. De drie kleindochters leven heel anders, ze maken hun oma wegwijs in hun eigenwijze manier van vrienden kiezen: er liggen werelden tussen, maar wat is nu eigenlijk beter. Moet je die grens wel trekken?

Auteur

Marion Bloem (1952) is auteur, beeldend kunstenaar en filmmaker. Ze werd in Arnhem geboren als kind van Indische Nederlanders en was al jong bijzonder geïnteresseerd in het land van haar voorouders. Ze is klinisch psycholoog. Bloem schreef verschillende kinderboeken, onder meer Matabia, over de aanpassingsmoeilijkheden van een Indisch meisje in Nederland. Het boek werd bekroond met de Ibby Prijs en de Tiger Award. In 1976 verscheen voor volwassenen De Overgang. Zij werd in 1983 beroemd met het autobiografische boek Geen gewoon Indisch meisje. Daarin schrijft ze over het migrantenbestaan in Nederland en de Indische geschiedenis. In 1993 ontving ze de E. du Perronprijs. Toen haar man, de inmiddels overleden schrijver/arts Ivan Wolffers (1948-2022) prostaatkanker kreeg, schreef ze met de uroloog Paul Kil drie boeken over de invloed van deze kwaal op hun gezamenlijk leven.
Bloem schrijft veelal boeken met autobiografisch karakter. Na Geen gewoon Indisch meisje volgde Een meisje van honderd. Samen met dit nieuwste boek is de trilogie compleet. Van haar films trok vooral de documentaire Het land van mijn ouders volle zalen. Zij maakte zes korte speelfilms en twee lange documentaires. Daarnaast is zij als beeldend kunstenaar heel actief. Een multitalent kortom, dat op alle fronten bewondering oogst.

Vriendschap, zusterliefde, het zijn onderwerpen die vooral vrouwen zullen aanspreken. Maar door de context van de jaren vijftig speelt ook de geschiedenis uit die tijd een belangrijke en herkenbare rol. Nozems, vetkuiven, Elvis, sjorren, de hoogst gevaarlijke tongzoen, en die ene beste hartsvriendin bij wie je lief en leed kwijt kon… het is van toen en het is van nu, maar nu heeft het andere namen en het fascineert nog evenzeer. Bloem weet jong en oud te raken.

Marion BloemMeisjes uit het dorp. ISBN 9-789-029-5492-33. 528 pagina’s, €26,99. Amsterdam: De Arbeiderspers 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Cultuur, Deel van een reeks | Reacties uitgeschakeld voor Meisjes uit het dorp

De diva en de demon

Humor, seks en beestachtige moorden

Wraak wordt het beste koud geserveerd.

De diva uit de titel is Mirabella di Silvestro, een temperamentvolle en botergeile Italiaanse die ooit met haar ouders naar België emigreerde. Na de onopgeloste moord op haar man Dikke Pol blijft zij meer dan goed verzorgd achter met haar twee pleegkinderen Max en Charlie, totdat Max’ nonkel Boris een keer langskomt,

het soort man waar een vrouw zich geen minuut bij verveelt… Bij elke thuiskomst peuzelt hij haar op, brokje bij brokje, geen stukje waar hij niet zijn tanden in zet, geen plekje dat hij onberoerd laat.

En hiermee is de toon van dit boek vol seks en misdaad gezet. Je zou het kunnen zien als de levensbeschrijving van Mirabella, zo’n kanjer met vuur in haar reet. Het soort waar mannen voor moorden. In de loop van het verhaal vermeldt de auteur terloops dat Mirabella ook de naam van een pruimensoort is. De associatie ligt voor de hand.

En de demon? Wie dat is wordt de lezer snel genoeg duidelijk. Of toch niet?

Wanneer het huwelijk tussen Mirabella en Boris zal worden gesloten komt de bruidegom niet opdagen. Gelukkig is en blijft Max haar steun en toeverlaat.

Auteur

Guy Prieels was cabaretier, vastgoedmakelaar en kunsthandelaar. In 2007 verscheen zijn eerste thriller Duisterlicht. De wraak van meneer Jules werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2016 en was runner up voor de Thrillzone Award 2016. De diva en de demon is zijn elfde roman.

Na het enerverende begin wordt de Mirabella’s complexe familiesituatie netjes op een rijtje gezet. We maken kennis met de vrolijke weduwe Babette en met Max’ echte moeder Alice.

Op aanraden van Mirabella trouwt Max met Angèle, die hij ziet optreden bij een lokale liedjeswedstrijd: Een stem met volume, een meid met volume. Max is dol op volumes. Ze is niet moeders mooiste, maar er zit vlees aan. Volronde tieten en billen. Een mopsneus en dubbele kin, maar helblauwe, droef staande ogen.

Charlie komt aan de kost met kaartspelen. Als een pooier alles aan hem verliest spelen ze om diens vriendinnetje: Lientje, bijgenaamd Pijpelientje. Charlie wint en Lientje gaat blijmoedig de kost voor hem verdienen.

Er komen nogal veel vrolijke weduwes in het verhaal voor. Marilou, de moeder van Angèle, geniet jaarlijks met Alice van het Zwarte Pietentoerisme naar Afrika. Voor de pracht van de natuur, dat zeker, maar dan in de vorm van jongens met gestroomlijnde lijven, naakt of hoogstens met een welgevuld lapje stof, dat je nauwelijks een zwembroek mag noemen.

Die jongens geven zich met hart en ziel. En wat een potentie. Ze lozen zaad alsof het krantjeswater is.

Maar dan verdwijnen er plotseling verschillende personen. Ze blijken onvindbaar totdat er twee vermoorde vrouwen letterlijk worden opgevist. Nog later wordt het hoofd van één van de andere vermisten teruggevonden.

Jaren later dreigen de moorden uiteindelijk aan het licht te komen. Bovendien zint er iemand op wraak, koud geserveerd…

Je proeft het plezier waarmee dit vrolijkmakende verhaal, dat steeds spannender wordt, is geschreven. Het kent weliswaar enkele wrede uitschieters, maar wie daarop let is een kniesoor. Het slot is prachtig, je weet wat de dader te wachten staat en dat gun je hem van harte.

Jammer dat ik de vorige boeken van Prieels (nog?) niet ken. Ik kijk uit naar zijn volgende thriller.

Guy PrieelsDe diva en de demon. Roman noir. ISBN 978-90-5240-102-7, 207 pagina’s, € 17,99. Antwerpen: Uitgeverij Houtekiet 2023.

Geplaatst in Alle Boeken, Detective / Thriller, Humor | Reacties uitgeschakeld voor De diva en de demon