LeesKost

Leeft hij of leeft hij niet…

Wie gaat er mee naar de Ardèche.

Drie jaar geleden verloor Tessa van Dalen haar echtgenoot Stan. Hij werd het slachtoffer van een vergismoord en de dader is nooit gevonden. Stan was een geliefde schooldirecteur, hij is uitgebreid herdacht. Ook hun zoontjes Justus en Lucas missen hun vader enorm. Maar na drie jaar begint voor Tessa de zon weer te schijnen als ze een relatie krijgt met haar collega Koen. Koen komt ook uit het onderwijs, hij is aardrijkskundeleraar, Tessa is gymjuf. Koen en Tessa besluiten met de jongens te gaan kamperen aan de oever van de rivier Ardèche. De kinderen zijn waterratten en je kunt er geweldig roeien, zwemmen, kanoën en zelfs aan canyoning doen. Ze staan op een prachtige camping en genieten vanaf de eerste minuut dat ze er zijn. Iets minder blij is Tessa met het feit dat haar buurtgenoten Saskia en Rolf ook op de camping staan, geen echt vervelende mensen maar ze trekt er thuis ook niet mee op. En Saskia is nogal opdringerig, dat is vervelend.

Nadat Tessa, Koen en de jongens een avontuurlijke kanotocht hebben gemaakt komen ze ‘s avonds wat rozig terug op de camping. Tessa besluit op de website te gaan kijken waarop foto’s moeten staan van hun avontuur van die dag. Ze scrollt de honderden foto’s langs van alle kano’s die die dag de tocht hebben gemaakt. En dan opeens ziet ze iets vreemds, al realiseert ze zich niet meteen wát. Ze kijkt terug, kijkt nog eens en dan ziet ze het. Op een van de foto’s, minder dan twaalf uur geleden gemaakt, staat haar overleden man Stan. Ze heeft het gevoel dat de wereld stil staat. Dat haar hart en haar leven stilstaan. Op Koens bezorgde vraag kan ze hem alleen maar de foto aanwijzen. Ook hij ziet Stan. Ook hij weet dat dit onmogelijk is. Ze heeft Stan zelf begraven, zijn koude gezicht gestreeld… En nu staat hij daar op een foto, vrolijk en levend en wel. Ze besluit de familierechercheur te bellen, die haar drie jaar geleden begeleid heeft. De rechercheur reageert begripvol. Ze gaan er zeker naar kijken. Maar het is druk, dat begrijpt ze wel he? En dán gebeurt er nog iets. En nu krijgt het onderzoek haast.

Auteur

Linda van Rijn is het pseudoniem van Mariëtte Middelbeek (1983). Mariëtte is journaliste en ze schreef bijna dertig boeken over journalistieke onderwerpen. In 2006 kwam haar eerste chicklit uit onder de titel Twee is te veel. Daarnaast schreef ze boeken over mensen die hun werk doen in de frontlinie van de samenleving, bijvoorbeeld de werkers op de reddingsboot, op de ambulance, in het kinderziekenhuis, bij de strandwacht en de brandweer. In 2011 begon ze thrillers te schrijven onder de naam Linda van Rijn. Voor de zomermaanden schreef ze een zomervakantie-thriller, voor de winter eentje waar wintersport een rol speelde. Het bleek een gouden format, haar vakantiemisdaadboeken verschijnen keer op keer in de bestseller-60-lijst. Dit boek is al nummer 36 in de reeks, en het heeft Linda van Rijn geen windeieren gelegd: van deze boeken werden inmiddels miljoenen exemplaren verkocht.

Van Rijn / Middelbeek heeft een heerlijke hand van schrijven. Opgewekt, vrolijk, zó het vakantieland beschrijvend dat je als lezer de neiging heb meteen dáárheen een reis te gaan boeken… Hoe ze het voor elkaar krijgt zó veel boeken in zo korte tijd te schrijven, is mij een raadsel. Maar ze doet het en ze doet het geweldig leuk.

Heerlijke vakantieboeken, en wie ergens heengaat waarover Linda van Rijn al eerder schreef – google haar naam maar even voor de titels – doet er misschien goed aan dat speciale boek aan te schaffen. Als aanloop naar de vakantie, om vast in te sfeer te komen. Die moord krijgt u er niet bij cadeau, die is al opgelost immers.

Veel plezier.

Linda van Rijn – Ardèche. ISBN 9-789-460-6865-2-8, 176 pagina’s, €15,00. Baarn: Uitgeverij Marmer 2024.

Via de gevangenis en het leger

Van mietje tot kille huurmoordenaar.

Terwijl de hoofdpersoon Dirk over Belgische wegen rijdt, mijmert hij over zijn jeugd in het dorp Ruisbroek. Hij denkt terug aan zijn ouders en vrienden en hoe hij onschuldig is veroordeeld en in een ‘instelling’ terechtkomt, waar hij seksueel wordt misbruikt. Er valt daar een dode te betreuren, maar dat heeft voor hem geen nadelige gevolgen. Nadat hij samen met een vriend is vrijgekomen krijgt hij werk bij diens oom in Toulouse, die behalve een bakkerij ook een bloedmooie dochter heeft. Deze dochter biedt hem al op de eerste ochtend naast het Engelse ontbijt van eieren met bacon ook zichzelf aan. Na twee jaar overdag bij de bakker en ’s nachts in het bed van de dochter doorgebracht te hebben reist hij, zonder afscheid te nemen  en gewetenswroeging, af naar de Spaanse stad León.

Het lukt hem om met medewerking van een Belgische notaris ter plekke in het bezit te komen van een tapasbar en lokt klanten niet alleen met ‘lokale kazen uit Asturië’(Léon ligt trouwens in de provincie Castilla y León dat in het noorden grenst aan Asturië), maar ook door voor de toeristen een frietkot te openen, want een Belg blijft een Belg die ook op vakantie frieten wil.  Voor de nodige ontspanning scharrelt hij de natte droom van elke man op die popelt om met hem het bed in te duiken. Na enige tijd laat hij het pand om hem moverende redenen in de fik gaan en vertrekt hij op stel en sprong naar Canada mét de uitkering van de kennelijk goedgelovige verzekeraar, doch met achterlating van de Spaanse Schone.

Daar neemt hij dienst in het leger waar hij wordt opgeleid tot wapendeskundige en scherpschutter. Tijdens een missie in Somalië doet hij schietervaring op, maar terug in Canada wordt door zekere gebeurtenissen hem de grond te heet onder de voeten. Hij vindt hij het nu welletjes en wil goed betaald werk en begint dan zichzelf als zzp’er in de huurmoordbranche.

Hij krijgt een klus in Colombia waar hij tegen een redelijke vergoeding op een kinderfeestje een drugsbaron een extra gaatje in het hoofd bezorgt en andere, al dan niet amoureuze, wederwaardigheden ondergaat.

Als hij een klus in België krijgt aangeboden lijkt het hem een goed moment om contact op te nemen met zijn vader André die hij jarenlang niet heeft gezien of gesproken. André heeft zich intussen ontpopt als een overjarige ict’er en toevallig, maar toeval bestaat niet, en zonder het van elkaar te weten jaagt hij op dezelfde persoon als waar Dirk de opdracht voor heeft. Het gevolg laat zich raden, maar voor het zover is moet de lezer daar zelf maar achter komen.

Auteur

Francis de Jonghe, een in 1973 geboren en getogen Ruisbroekenaar schreef van kinds ad aan verhaaltjes en aan fantasie heeft hij nooit gebrek, zoals blijkt uit deze debuutroman. In het dagelijkse leven zijn cijfertjes zijn habitat van de auteur.

Credo quia absurdum (Ik geloof omdat het absurd is Tartullianus).

Al in het begin vertelt Dirk een huurmoordenaar te zijn en door de gebeurtenissen een korte tijd later wordt het duidelijk wie er aan het einde zal worden omgelegd. Hierdoor wordt de spanning in het verhaal wat weggenomen, maar dat wordt later ruimschoots vergoed. Overigens zijn de doden, behalve de laatste, juridisch gezien niet het gevolg van moord, maar van doodslag en is de rol van het Parket (in Nederland het Openbaar Ministerie) op zijn zachtst gezegd weinig geloofwaardig daar forensisch onderzoek door het gelikte verhaal van een getuige/verdachte heen zal prikken. En een Spaanse bank die een lening verstrekt aan een buitenlander zonder inkomen, al dan niet met een Belgische notaris, zal met een lantaarntje te zoeken zijn. Het verhaal wemelt van ongeloofwaardigheden, maar zonder dát is er geen verhaal, dus een kniesoor die daar op let en het mag de (lees)pret niet drukken. Het enige dat écht gebeurd is, is de overstroming van Ruisbroek in 1976 (foto op pagina 4), maar die gebeurtenis heeft niets met dit verhaal te maken. Het wisselen van heden naar verleden en terug, en van gedachten terug naar de werkelijkheid, deed bij tijd en wijle mij de wenkbrauwen fronsen. De karakterontwikkeling van het ‘mietje’ dat Dirk als tiener was tot de kille huurmoordenaar die weinig tot geen compassie heeft met zijn medemensen komt in de loop van het verhaal goed tot uiting.

Het is hoe dan ook een amusant, maar duidelijk fictief verhaal en voor de Nederlandse lezer zal het gebruik van het ‘Algemeen Beschaafd Vlaams (?) zijn charme hebben en voor de Vlaamse lezer een bevestiging dat Vlaams een échte taal is. Mijn complimenten, Francis, en op zijn Hollands gezegd: ‘Ga zo door, mijn vriend en Gij zult spinazie eten’. En dat slaat óók ergens op!

Francis de Jonghe – “Gij zult niet doodslaan”. ISBN 978-94-9154-574-0, 230 pagina’s, € 24,50. Ellezelles (B): Uitgeverij Les Iles 1024,

*De omslag toont een foto van het in 1976 onder water gelopen dorp Ruisbroek-aan-de-Rupel. Er overheen gemonteerd is het dreigende gezicht van een man dat wel eens dat van de fotograaf zou kunnen zijn als de foto niet rechtenvrij is en/of geen toestemming verleend  voor het gebruik.*

**Een deel van de opbrengst van dit boek gaat naar Kick Cancer Belgium, kick cancer.org/nl/**

Spionnenoorlog

Een niet aflatende wraakzucht.

Het D-Day complot is een thriller die zich afspeelt van 1936 tot de geallieerde invasie in Normandië van juni 1944. Belangrijke onderwerpen: de beginjaren van Hitler, het begin van de Jodenvervolging, de Kristallnacht, de bezetting in Nederland, en Operatie Fortitude, het plan om de Duitsers te misleiden over de komende invasie.

Auteur

Tomas Ross, pseudoniem voor Willem Pieter Hoogendoorn (1989) was journalist en debuteerde in 1980 met De Honden van het Verraad als schrijver van misdaadromans. Zijn boeken zijn gebaseerd op feiten en grondige research en vormen daarom een vermenging van fictie en feiten. Dit genre wordt faction genoemd. Als schrijver is hij heel productief. Het D-Day complot is zijn 61-ste thriller. Ross werd drie keer beloond met de Gouden Strop. In 2014 werd de Gouden Vleermuis aan hem toegekend voor zijn hele thrilleroeuvre.

Hoofdpersonen in het boek zijn twee spionnen. Jonas Muller, alias Jonas Rädeker, alias James Temple is met de codenaam Sonja spion voor de Abwehr, de Duitse inlichtingendienst.

De andere hoofdpersoon is Guus de Koning. Hij werkt als spion voor de Nederlandse veiligheidsdienst. Guus is op jacht naar de Duitse spion Sonja, de moordenaar van zijn broer.

Een interessant gedeelte speelt zich af in de meidagen van 1940, de invasie van de Duitsers. Zowel Guus als Jonas Muller bevinden zich in Den Haag als op 10 mei daar vliegvelden worden gebombardeerd.

Deel II speelt zich af in 1944. Het verhaal verplaatst zich naar Groot Brittannië. Jonas Muller is nog steeds spion voor de Abwehr. Zijn opdracht is om uit te zoeken waar de geallieerden de invasie gaan uitvoeren. Ook treffen we Guus en zijn vriendin in Engeland. Als Guus verneemt dat zijn aartsvijand Jonas Muller ook in Engeland werkt wordt het zijn opdracht om hem op te sporen en te doden. Daartoe  werkt hij samen met de Britse geheime dienst. Achtervolgd door Guus gaat Jonas op weg naar Berlijn via Frankrijk. Het boek kent een verrassend slot.

De nieuwste roman van Tomas Ross is een boek barstensvol feiten, personages en schuilnamen. De lezer moet daardoor wel goed bij de les blijven. Er valt veel te leren over de periode 1936-1940. Feiten en fictie worden fraai gecombineerd.

Een spannende en leerzame spionagethriller.

Tomas Ross – Het D-Day complot. ISBN 978-94-031-2939-6, 446 pagina’s, € 22,99. Amsterdam: Uitgeverij Cargo 2024.